بررسی و تحلیل رویکرد احیا و باز زنده سازی بافت با ارزش روستایی در ایران

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 595

This Paper With 13 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ARCHQUALITY01_079

تاریخ نمایه سازی: 4 شهریور 1398

Abstract:

احیای بناها و بافت های با ارزش روستایی در ارتباط مستقیم با زندگی ساکنان و عرصه های اجتماعی و اقتصادی روستا می باشد که سلسله مراتبی زنجیره ای با هم دارند. بافت کالبدی روستاهای ایران ضمن برخورداری از ارزش های معماری همانند سادگی و بی پیرایگی، دارای الگوهای بصری و زیبایی شناختی، انطباق با محیط طبیعی، هماهنگی با عملکرد زیستی و معیشتی، استفاده از مصالح بوم آورد و دانش بومی است. در طرح های توسعه کالبدی، بافت ها ی با ارزش نیازمند نگرشی درخور بوده و بافت ها ی با ارزش روستایی به دلیل مطالعات اندک صورت گرفته در آن نیازمند توجهی ویژه اند، به گونه ای که علاوه بر پاسخگویی به نیازهای روزمره و اساسی ساکنان آنها، باید هویت ساختاری، کالبدی و فرهنگی روستا نیز با ژرف اندیشی و نگرشی عمیق تر از گذشته مورد عنایت واقع شود. این مقاله با روش تحلیلی- اسنادی بررسی فرایند زایش و پویش طرح بهسازی بافت ها ی با ارزش روستایی در نظام برنامه ریزی سکونتگاه های روستایی کشور و تشریح ابعاد آن در مجموعه اقدامات عمرانی و توسعه کالبدی بنیاد مسکن است. گردآوری اطلاعات نیز بصورت مطالعات کتابخانه ای در قالب بررسی نظریه ها، پیشینه مطالعاتی و طرح های پژوهشی در زمینه حفظ و احیاء بافت با ارزش روستایی است. طبق یافته های تحقیق، برای احیا بافت های با ارزش روستایی باید علاوه بر پاسخگویی نیازهای ساکنان، رجوع معناداری به هویت تاریخی بافت شود. یکی از رویکردهای موثر در این زمینه، استفاده از محرک هایی چون گردشگری فرهنگی است. از طرفی دیگر، با توجه به دوره کوتاه اجرای این طرح ها و سوابق مداخله برنامه ای در بافت ها ی روستایی، ارزیابی پیامدها و آثار طرح هنوز زود به نظر می رسد، اما آنچه می توان از همین تجارب ذکر کرد، الزامات و ضرورت هایی است که برای مداخله در بافت روستایی به طور ویژه باید به آن پایبند بود. از جمله استفاده از دانش بومی، بازآموزی و معاصرسازی این دانش، استفاده از مصالح بوم آورد و بازتولید و معاصرسازی آنها، بسیج نیروهای خفته روستایی و آموزش آنان برای کاربست مجدد دانش بومی در فرایند بهسازی بافت با ارزش روستایی می باشد.

Authors

زینب باقری

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،گروه معماری، موسسه آموزشی عالی روزبه، زنجان ، ایران

جعفر مهدیون

کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گروه جغرافیا، دانشگاه خوارزمی،تهران،ایران

بهاره نصر زنجانی

دانشجوی دکتری تخصصی معماری،دانشگاه آزاد اسلامی ،زنجان،ایران