مائده حسین پور آقاملکی - کارشناس ارشد رشته طراحی پارچه و لباس

پارچه بافی از جنبه کاربردهای فراوانی که در میان تمامی اقشار جامعه دارد. یکی از پیشروترین و گسترده ترین صنایع در بین کشورهای مسلمان، از جمله ایران و هند به شمار می رود. این دو با داشتن ارتباط فرهنگی و هنری در سده های گذشته، تاثیرات بساری در هنرهای مختلف به ویژه هنر پارچه بافی بر یکدیگر داشته اند. در این پژوهش با مطالعه هنر پارچه بافی ایران عهد ساسانی و مطالعه تمدن مغولی هند (گورکانی) به صورت تطبیقی بررسی گردیده است. محور اصلی این پژوهش، طرح ها و نقش های بافته شده در پارچه های ساسانی و گورکانی است. بر همین اساس ابتدا ویژگی و شیوه های پارچه بافی ساسانی و گورکانی بررسی و سپس با دسته بندی طرحها و نقوش بافته شده به سه گروه نقوش گیاهی، انسانی، حیوانی به دست آمده از پارچه های هر دوره به صورت تطبیقی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. در این راستا پژوهش حاضر بصورت کتاب خانه ای و در نهایت به روش تحلیلی توصیفی انجام شده است.

پارچه، ساسانی و گورکانی (هند)، هنر، نقوش