الهام عبداله زاده شرقی - استادیار گروه محیط زیست، پژوهشکده انرژی، پژوهشگاه مواد و انرژی، کرج، ایران
فایزه یادگاری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی انرژیهای تجدیدپذیر، پژوهشکده انرژی، پژوهشگاه مواد و انرژی، کرج، ایران
لیلا داورپناه - استادیار گروه محیط زیست، پژوهشکده انرژی، پژوهشگاه مواد و انرژی، مشکیندشت، کرج، ایران

با توسعه جوامع و پیشرفت صنعت و تکنولوژی استفاده از مواد شیمیایی به عنوان دارو جهت درمان و جلوگیری از بیماریها و ارتقا سلامت افزایش یافته است. همزمان با این موضوع تولید انواع فاضلاب و پسماند خطرناک دارویی هم رشد بسیار زیادی داشته است که عدم مدیریت مناسب این پسماندها باعث ایجاد آلودگی شدید میشود. فاضلاب داروسازیها جزو انواع پرخطر فاضلاب با فرایند پرهزینه و دشوار تصفیه هستند. در این مطالعه ضمن مشخصهیابی فاضلاب، تصفیه شیمیایی فاضلاب تولید داروی مزالازین با استفاده از منعقدساز آهن کلراید (FeCl3) در غلظتهای 100 mg/L ، 500 و 1000 و لختهساز آنیونی (Megafloc 3045PWG) در غلظت 1 mg/L، جهت حذف کدورت به عنوان شاخصی از آلایندههای معلق و کلوییدی آن بررسی شد. هدف از این تصفیه کاهش مواد معلق و کلوییدی فاضلاب جهت کاهش بار آلایندههای ورودی به مرحله بیولوژیکی بیهوازی و کاهش زمان ماند این مرحله با استفاده از حذف آلایندههای غیرمحلول بود. با توجه به عدم افزودن آلکالینیتی به سیستم به جهت کاهش استفاده از مواد شیمیایی، با افزایش میزان منعقدساز FeCl3 از 100 mg/L به 500 mg/L بدلیل غالب بودن مکانیسم جذب و خنثیسازی، درصد حذف کدورت از 86/6% به 74/2% کاهش یافت ولی با افزایش بیشتر غلظت منعقدساز به 1000 mg/L و تغییر مکانیسم غالب حذف به مکانیسم جارویی، درصد حذف کدورت مجددا افزابش یافت و به 92% رسید. در نهایت با توجه به هزینه مواد شیمیایی مصرفی، میزان لجن تولیدی و pH نهایی فاضلاب (pH=5/5)، غلظت FeCl3 =100 mg/L به عنوان غلظت بهینه منعقدساز انتخاب شد.

فاضلاب داروسازی، مزالازین، تصفیه شیمیایی، کدورت، انعقاد و لخته سازی