مقایسه ناگویی خلقی در کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه- بیش فعالی، کودکان با ناتوانی یادگیری خاص و کودکان عادی.

ناگویی خلقی اختلال ویژه در پردازش هیجانی است، که بیشتر به کاهش توانمندی در شناسایی و تشخیص هیجانها اشاره دارد افراد مبتلا به ناگویی خلقی، تهییج های بدنی بهنجار را بزرگ کرده، نشانه های بدنی انگیختگی هیجانی را بد تفسیر می کنند. هدف از این پژوهش مقایسه ناگویی خلقی در کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه – بیش فعالی، کودکان با ناتوانی یادگیری خاص و کودکان عادی میباشد روش تحقیق از نوع هدف کاربردی و از لحاظ نوع توصیفی از نوع علی - مقایسه ای است جامعه مورد مطالعه تمامی دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه – بیش فعالی و کودکان با ناتوانی یادگیری خاص و عادی در سال تحصیلی96-97 میباشد. حجم نمونه تعداد 75 نفر که از هر گروه از جامعه تعداد 25 نفر انتخاب می شوند در این پژوهش ابتدا سه گروه از دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه – بیش فعالی وکودکان با ناتوانی یادگیری خاص و عادی مشخص و پرسشنامه ناگویی خلقی در سه گروه توزیع و سپس جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد که در سطح آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، واریانس)و در سطح آمار استنباطی از تحلیل واریانس چند متغییری (مانوا) استفاده شد نتایج پس از تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که بین ناگویی خلقی در بین سه گروه تفاوت وجود دارد. و میانگین نمرات ناگویی خلقی در گروه کودکان عادی نسبت به دو گروه دیگر پایین تر است.

Keywords:

ناگویی خلقی , کمبود توجه , بیش فعالی , ناتوانی یادگیری.