نوشین اعلایی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه پیام نور
ساناز میرغفاری جاهد - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه پیام نور گرمسار

هدف از انجام این تحقیق مطالعه اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم مغز (tDCS) در سرمایه روانشناختی، ارتقای سلامت روانی و استرس در معتادان در حال ترک بود. با در نظر گرفتن موضوع پژوهش و اهداف آن، طرح تحقیق از نوع علی- مقایسه ای (پس رویدادی) است. جامعه آماری پژوهش را معتادان در حال ترک که به مراکز خصوصی روانپزشکی و مراکز خدمات مشاوره و روانشناختی شهر کرج مراجعه می کردند، تشکیل دادند. 30آزمودنی به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان افراد گروه نمونه در نظر گرفته شدند و به صورت تصادفی منظم در دو گروه آزمایش ( 15نفر) که تحریک الکتریکی مستقیم مغز روی آنها اعمال شدو گروه کنترل ( 15نفر) که تحریک الکتریکی مستقیم مغز روی آنها اعمال نشد، قرار گرفتند. جمع آوری دادهها با استفاده از پرسشنامه سلامت روانی گلد برگ و هیلر (1970)، پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (2007 ) و پرسشنامه استرس ترنیچ و اسپیلبرگر (1991) انجام شد. روایی صوری پرسشنامه ها با استفاده از نظرات استاد راهنما و 8 تن از صاحبنظران موضوعی مورد تایید قرار گرفت. ضرایب پایایی پرسشنامهها به ترتیب پرسشنامه سلامت روانی گلد برگ و هیلر (0/88)، پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (0/84) و پرسشنامه استرس ترنیچ و اسپیلبرگر (0/79) محاسبه گردید. از آزمون تی مستقل برای بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق استفاده شد. پس از جمع آوری اطلاعات و اعداد به دست آمده همه محاسبات با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 21 انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد سرمایه روانشناختی، سلامت روانی و استرس در گروه های معتادان در حال ترک با به کارگیری تحریک الکتریکی مستقیم مغز بیشتر از گروه بدون به کارگیری تحریک الکتریکی مستقیم مغز بود. در نتیجه با تدوین برنامههای مناسب میتوان به کاهش استرس و فرسودگی معتادان و درنتیجه افزایش سرمایه روانشناختی، امید به زندگی و سلامت روانی آنان کمک کرد.

tdcs، سرمایه روانشناختی، سلامت، استرس، معتادان در حال ترک