بررسی رابطه هویت ورزشی با فرسودگی ورزشی در ورزشکاران تیمی شهر زابل

امروزه با افزایش سرمایه گذاری در ورزش حرفه ای، بهبود عملکرد ورزشی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است و روانشناسان ورزشی معتقدند متغیرهای روانشناختی ورزشکاران نقشی کلیدی در عملکرد فردی و تیمی ایفا میکند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه هویت ورزشی با فرسودگی ورزشی در ورزشکاران تیمی شهر زابل میباشد. روش پژوهش، توصیفی همبستگی بوده که به شکل میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 200 ورزشکار تیمی شهر زابل در سال 1396-97 میباشد.که 127 نفر آنها به شکل تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هویت ورزشی برور و همکاران (1993) پایایی (0/77)، و فرسودگی ورزشی ریداک و اسمیت (2001)، پایایی (0/71 ) استفاده شده است. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنف و همبستگی پیرسون در سطح معناداری P ≤0/05 تحلیل شد. یافته ها تحقیق نشان داد همه ابعاد هویت ورزشی با مولفه های فرسودگی ورزشی (بجز خستگی هیجانی و بدنی) در سطح %5 رابطه منفی معنادار وجود دارد، همچنین بین هویت ورزشی با تعهد ورزشی نیز رابطه معنادار مثبت وجود دارد. ساخت و توسعه یک طرحواره روانی اجتماعی برای ورزشکاران از دوره های اولیه ورود به عرصه ورزش تا بزرگسالی امری است که میتواند در کنار توسعه مهارتهای فنی، زمینه را برای بروز استعدادها و موفقیتهای هرچه بیشتر ورزشکاران در عرصه های ملی و بین المللی فراهم آورد.

Keywords:

هویت ورزشی , فرسودگی ورزشی , ورزشکاران