بررسی رابطه شاخصهای ارزیابی عملکرد براساس نظریه مدرن و فرامدرن پرتفوی و نتایج حاصل از به کارگیری آنها در رتبه بندی شرکتهای سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سرمایه گذاری فرایندی دو بعدی (ریسک و بازده) می باشد. قبل از دهه 1960، محققان اصطلاحات ریسک و بازده را می شناختند اما نمی توانستند این دو عامل را برای ارزیابی عملکرد پروژه های سرمایه گذاری ترکیب کنند. تا اینکه سه دانشمند به نامهای ترینر، شارپ و جنسن مدلهایی را برای ارزیابی عملکرد پرتفوی بدست آوردند. در این معیارها ریسک به عنوان انحراف از میانگین بازدهی تعریف می گردد و پیشفرض استفاده از واریانس به عنوان شاخص عددی ریسک در این نظریه، نرمال بودن توزیع بازدهی است. در مقابل نظریه مدرن پرتفوی، نظریه فرامدرن پرتفوی مطرح می گردد که فرض را به غیرنرمال بودن توزیع احتمالات بازدهی قرار می دهد. مفهوم ریسک در این نظریه به عنوان انحرافات نامطلوب نسبت به میانگین نرخ بازدهی هدف تعریف می شود. نیم واریانس به عنوان شاخص عددی ریسک درنظرگرفته میشود. دراین تحقیق ما به دنبال پاسخ این سوال هستیم که آیا بین رتبه بندی شرکتهای سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر اساس شاخصهای مبتنی بر این دو نظریه رابطه معنی داری وجود دارد و یا خیر بدین منظور در یک دوره پنج ساله (1390-1386)، شرکتهای سرمایه گذاری فعال در بورس اوراق بهادار تهران را در نظر گرفته و در نهایت به ارزیابی عملکرد بر اساس نسبتهای شارپ، ترینر، جنسن، سورتینو وپتانسیل مطلوب پرداختیم و آنها را رتبه بندی کردیم. دراین تحقیق از روش های آماری ناپارامتریک استفاده کردیم. داده های ما از مقیاس رتبهای برخوردارند بنابراین به منظور آزمون فرضیات تحقیق از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. با توجه به شواهد آماری و در فاصله اطمینان 95 درصد دلایل کافی مبتنی بر پذیرش فرضیه 0 وعدم وجود رابطه معنادار بین رتبه بندیهای صورت گرفته تامین نگردید، لذا فرضیه پژوهشی رد شد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق بین رتبه بندیهای صورت گرفته براساس دو نظریه مذکور، ارتباط معنی داری وجود دارد.

Keywords:

بازده , ریسک , نظریه مدرن پرتفوی , نظریه فرامدرن پرتفوی , نرخ بازدهی , نسبت سورتینو , نسبت پتانسیل مطلوب