قدرت اله برزگر - استادیار گروه حسابداری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
سیدعباس حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حسابداری، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
فرشاد محمودی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حسابداری، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

با توجه به تغییرات به وجود آمده در محیط تجارت امروزی، مطرح شدن مقوله ی توسعه پایدار، توجه به شرکت ها به عنوان یک نهاد اجتماعی که درجهت تامین منافع بسیاری از گروه های ذینفع شامل سهامداران، بستانکاران، کارکنان، مشتریان، نهادهای دولتی و سرانجام عموم مردم فعالیت میکنند و توجه به تاثیرات فعالیت های شرکت ها بر محیط زیست، افشای اطلاعات غیرمالی به صورت گزارشگری پایداری رواج پیدا کرده است و حسابداری به سمت تلفیق این اطلاعات غیر مالی و اطلاعات مالی به شکل گزارشی یکپارچه در حرکت است. وضع قوانین و مقررات الزامی و اختیاری برای گزارشگری پایداری و یکپارچه در تعداد قابل توجهی از کشور ها در کنار سایر محرک ها برای حرکت به سمت انتشار این گزارشات موجب گشته است تا لزوم اعتباربخشی این گزارشات احساس شود چرا که اعتباربخشی موجب افزایش قابلیت اتکای اطلاعات مندرج در این گزارشات و سودمندی این اطلاعات برای تصمیم گیری می شود. در این راستا سازمان های مختلفی از جمله سازمان گزارشگری جهانی((GRI و کمیته گزارشگری بین المللی یکپارچه((IIRC سعی در تدوین چارچوب و استاندارد هایی برای گزارشگری پایداری و یکپارچه و اعتباربخشی این گزارشات دارند. در این مقاله ابتدا مروری بر وضعیت و جایگاه گزارشگری پایداری و یکپارچه در شرکت ها به عمل آمده و سپس نتایج پژوهش های انجام شده در زمینه ی اهمیت اعتبار بخشی به این گزارشات، روند کنونی این اعتباربخشی و محرک هایی که پیش بینی می شود باعث حرکت هرچه بیشتر شرکت ها به سمت انتشار گزارشات پایداری و یکپارچه و اعتبار بخشی این گزارشات شوند مورد بررسی قرار می گیرند.

گزارشگری پایداری، گزارشگری یکپارچه، اعتباربخشی گزارشگری پایداری