فهیمه علیزاده - کارشناس ارشد مدیریت مالی، دانشکده مدیریت، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
زداله فتحی - استادیار گروه مدیریت دانشکده مدیریت، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

کیفیت گزارشگری مالی، دقت و صحت گزارش های مالی در بیان اطلاعات مربوط به عملیات شرکت، خصوصا جریان های نقدی مورد انتظار، به منظور آگاه نمودن سرمایه گذاران می باشد. طبق بیانیه مفهومی شماره یک هیات استانداردهای حسابداری مالی، گزارشگری مالی باید اطلاعات سودمندی فراهم نماید که سرمایه گذاران بالفعل و بالقوه را در انجام تصمیم گیری های منطقی یاری نماید. همچنین پیشبینی، اهمیت ویژهای در تصمیم گیریهای اقتصادی دارد. تصمیم سرمایه گذاران مبتنی بر انتظارات مربوط به بازده مناسب و پایدار آنها در سرمایه گذاری های خود از شرکتها می باشد. فرآیند تصمیمگیری سرمایهگذاران و رفتار آنها بسیار پیچیده بوده و امکان ارائه یک الگوی واحد برای پیش بینی رفتار آنها در بازار، به راحتی میسر نخواهد بود. عوامل وعناصرشخصیتی نظیرهوش وخلق وخوی، نگرش یک فرد، همگی دراتخاذ تصمیم نقش دارند. نظریه پردازان درزمینه تصمیم گیری همیشه سعی داشته اند، در مدل های خود از دخالت شخصیت و ارزشهای خاص تصمیم-گیرنده، درتصمیماتش جلوگیری به عمل آورند. اما با این همه تلاش برای عقلایی کردن تصمیم گیری به عنوان عامل کلیدی در تصمیم گیری وی نقش فعال دارد. دیدگاه های افراد درجه ریسک پذیری، تجربه وی درنحوه تصمیم گیری او دخیلاند. ادبیات مالی نقش چشمگیری برای جنبه های رفتاری سرمایه گذاران به هنگام تصمیم گیری به حساب می آید. در کنارسایر فاکتورهای جمعیت شناسی از قبیل سن و جنسیت نوع شخصیت نیز تاثیر بسزایی در انحرافات رفتاری دارد.

گزارشگری مالی، کیفیت گزارشگری مالی، تصمیم گیری، تصمیم سرمایه گذار