تاثیر صعود متناوب به ارتفاع بر روی هورمون تستوسترون

فعالیت های تمرینی و ارتفاع سبب بروز تغییراتی در سازگاری های فیزیولوژیکی شده و نیز عملکرد ورزشی راتحت تاثیر قرار می دهند. هدف پژوهش حاضر، مطاله تاثیر یک جلسه فعالیت فزاینده و قرار گیری متناوب در شرایط ارتفاع((IAE بر هورمون تستوسترون بوده است. بدین منظور شش نفر دانش آموز پسر فعال با میانگین سنی 16/5±0/83) سال) از بین 36 بازیکن باشگاهی با بالاترین میزان اکسیژن مصرفی بیشینه (میانگین (VO2max =58/66±2/9 به عنوان آزمودنی های پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها در سطح دریا و همچنین پس از IAE (هشت ساعت در روز، به مدت سه روز درارتفاع 2800 متری) بر روی چرخ کار سنج (شروع با شدت 100 وات، افزایش 25 وات در هر سه دقیقه، نسبت کار به استراحت 3 به (1تا سرحد واماندگی رکاب زدند. نمونه گیری خون اولیه از آزمودنی ها جهت بررسی وضعیت همگنی آزمودنی ها و اندازه گیری سطوح پایه هورمون تستوسترون، در سطح دریا، 72 ساعت قبل از اجرای آزمون اصلی به عمل آمد همچنین نمونه گیری خونی قبل و بعد از فعالیت فزاینده در سطح دریا و IAE انجام شد و غلظت های سرمی تستوسترون به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های کلموگروف و اسمیرنف،اندازه گیری های مکرر در سطح (P≤0/05) استفاده شد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد میزان افزایش تستوسترون پس از فعالیت فزاینده در سطح دریا افزایش معنی دار نبود(.(P> 0/05 علاوه بر این مقدار تستوسترون، پس از فعالیت فزاینده در شرایط IAE افزایش معنی داری نشان داد(.(P<0/05 در عین حال مقادیر تستوسترون، در مرحله پیش آزمون IAE نسبت به سطح دریاتغییر معنی داری نشان نداده است(.(P> 0/05 به نظر می رسد اگر چه تغییرات مذکور معنی دار نبوده است اما در تضعیف عملکرد آزمودنی ها و کاهش زمان واماندگی آنها موثر بوده است.

Keywords:

ارتفاع , تستوسترون , فعالیت فزاینده.