بررسی اثر بخشی فلسفه مدیریت چابک در مدل های برنامه ریزی روابط عمومی به روش اسکرام ارتباطی بازدارنده

در این مقاله یک روش جدید و چابک برای برنامه ریزی روابط عمومی معرفی خواهد شد. روش های برنامه ریزی موجود نشان می دهد که تحقیق و تجزیه و تحلیل باید مرحله اول باشد، به دنبال آن استراتژی، اهداف هوشمندانه و یک برنامه عملی دقیق و پایان دادن به ارزیابی نتایج در مراحل بعدی اهمیت قرار می گیرند. این مدل ها توهم نامطلوب کنترل را ارائه می دهند. به همین دلیل است که این رویکرد در یک جامعه دیجیتال شده که در آن سازمان ها باید در عرصه عمومی ساختارهای در حال انجام معانی انجام شده توسط ذینفعان (خود-اختراع) عمل کنند، دیگر مناسب نیست. در نتیجه، زمینه روابط عمومی مدرن بسیار پیچیده تر از مفهوم زنگ زده از ارتباط دو طرفه با عمومی مربوطه می باشد. به همین دلیل است که باید ترجیح داده شود به این نکته که ملاک ارتباطات زیاد بین دو یا چند بازیگر نیست بلکه یک فرایند تشریحی چند بعدی از ساختارهای مداوم معانی است که در آن کسی نمی تواند پیش بینی کند که چه کسی درگیر شود(یا درگیر خواهد بود) و چه نتیجه ای خواهد داشت. برای موفقیت، یک روش برنامه ریزی انعطاف پذیر تر مورد نیاز است که در آن تغییر در طول فرایند یک بخش مشخص است. اسکرام چنین روشی است برای ایجاد آن در روابط عمومی، این روش چابک، شناخته شده در فناوری اطلاعات، باید با تکمیل نظریه ارتباط، تغییر و بازتاب، و غنی سازی مفهوم مشترک ارزیابی گسترش یابد.

Keywords:

مدیریت چابک , اسکرام , کارایی , روابط عمومی