شناسایی تراکم با استفاده از تحلیل پوششی داده ها، تحت دسترسی نسبی به خروجی نامطلوب

هدف این مقاله، ارائه مدلی جدید برای شناسایی تراکم در ورودی، تحت دسترسی نسبی به خروجی نامطلوب است. اندازه گیری تراکم برای ارزیابی عملکرد و تخصیص منابع مناسب، اهمیت ویژه ای داشته و تعیین آن با استفاده از تحلیل پوششی داده ها مورد توجه محققین بوده است، زیرا تراکم موجب کاهش کارایی است. تراکم زمانی رخ می دهد که افزایش یک یا چند ورودی موجب کاهش یک یا چند خروجی گردد؛ به طوری که سایر ورودی ها و خروجی ها بهبود نیابند و بالعکس. اگرچه در حضور خروجی های مطلوب و نامطلوب تعریف تراکم متفاوت خواهد بود؛ زیرا همواره به دنبال افزایش خروجی مطلوب و کاهش خروجی نامطلوب هستیم. در مطالعاتی که تا کنون صورت گرفته، عموما فرض بر دسترسی قوی به خروجی نامطلوب است، حال آنکه بعضا بخشی از خروجی نامطلوب را نمی توان آزادانه و یا بدون هزینه کاهش داد، بنابراین ما در این مقاله ابتدا به ارائه مفهوم دسترسی نسبی به خروجی نامطلوب می پردازیم و سپس مدلی جدید برای شناسایی تراکم، با در نظر گرفتن دسترسی نسبی به خروجی نامطلوب، ارائه می کنیم. در انتها نیز با استفاده از این روش دو مثال کاربردی، برای تشخیص تراکم در ورودی، تحت دسترسی نسبی به خروجی نامطلوب حل می کنیم

Keywords:

تحلیل پوششی داده ها , تراکم , خروجی نامطلوب , دسترسی نسبی , کارایی