بررسی تاثیر گرایش به بازار مدیران بر کسب مزیت رقابتی در چارچوب ابعاد هوشمندی رقابتی و عوامل سازمانی

افزایش تعدد عوامل تعیین­کننده موفقیت در بازار، حضور و ظهور رقبای قدرتمند و تازه وارد متعدد، تغییر مداوم سلایق مشتریان و افزایش سطح انتظارات آن­ها، شرکت­های تجاری را با مخاطرات عمیقی روبرو کرده است. بنابراین امروزه داشتن توان رقابتی اساس بقای شرکت­هاست. هدف این تحقیق بررسی سازوکار تاثیر گرایش به بازار مدیران شرکتهای صنعتی بر کسب مزیت رقابتی با تاکید بر نقش میانجی متغیر های هوشمندی رقابتی و عوامل کانونی سازمان(ساختار، فرهنگ و فرایند) است. جامعه ی آماری این تحقیق شامل 113 تن از مدیران منتخب از 85 شرکت موجود در شهرک های صنعتی استان مازندران است که از سه منطقه ی شرق، مرکز و غرب به روش خوشه ای نمونه گیری، انتخاب و مورد آزمون قرار گرفته اند. ابزار اصلی این تحقیق پرسشنامه ی استانداردی است که روایی سازه داشته و پایایی 98 درصدی آن نشانگر قابلیت اعتماد بالای آن است. نتایج حاصل از تحلیل داده های تحقیق که با مدلسازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار لیزرل انجام گرفته است حاکی از آن است که افزایش سطح بازارگرایی مدیران با وجود متغیر میانجی پایش هوشمندی رقابتی منجر به کسب و حفظ مزیت رقابتی شرکتها می شود. در عین حال، نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای مربوط به عوامل سازمانی تاثیر محسوس مستقیم و معناداری بر مزیت رقابتی نداشته اند.

Keywords:

گرایش به بازار , پایش هوشمندی رقابتی , عوامل سازمانی , مزیت رقابتی