مقایسه اثربخشی ایروبیک و آموزش رفتاری والدین بر رفتار و کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی / کمبود توجه

مقدمه: اختلال بیش فعالی کمبود توجه یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی ایروبیک و آموزش رفتاری والدین در کاهش علایم رفتاری و کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی / کمبود توجه انجام گرفت. مواد و روش ها : این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی با گروه کنترل و آزمایش با مراحل پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش را کلیه کودکان 7 تا 12 ساله دارای اختلال کمبود توجه/بیش فعالی را تشکیل داده اند. نمونه پژوهش شامل 30 کودک دارای این اختلال است که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به شیوه تصادفی در سه گروه آموزش والدین، ایروبیک و کنترل قرار گرفتند. مادران گروه آموزش والدین تحت 9 جلسه آموزش رفتاری والدین بر اساس پروتکل بارکلی قرار گرفتندو افراد گروه ایروبیک در 20 جلسه تمرین ایروبیک شرکت داده شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه 48 سوالی کانرز-فرم والد و آزمون عملکرد پیوسته بود است. روش آماری مورد استفاده تحلیل واریانس چند راهه بود نتایج: نتایج نشان دادند که میانگین نمره کانرز گروه های آموزش والدین و ایروبیک پس از انجام مداخله به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود ( 05 / 0 > P) اما بین گروه آموزش والدین و ایروبیک تفاوت معناداری مشاهده نشد ( 05 / 0 < P ). همچنین هردو مداخله منجر به بهبود معنادار ( 05 / 0 > p ) در کارکرد اجرایی کودکان مورد مطالعه شدند. نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل از این پژوهش آموزش والدین و همچنین ایروبیک در درمان مبتلایان به اختلال کمبود توجه/بیش فعالی موثر هستند.

Keywords:

کمبودتوجه/بیش فعالی , آموزش والدین , ایروبیک , کارکردهای اجرایی