فرشته محمدپور - دانشکده زبان های خارجه و زبان شناسی دانشگاه شیراز، شهر شیراز

سکوت مفهومی است که در دهه های اخیر مورد توجه پژوهشگران بسیاری در حوزه های مختلف علوم انسانی از جمله علوم اجتماعی، فلسفه، ادبیات، و غیره بوده است. مطالعه روایت و مولفه های تشکیل دهنده آن از جمله سکوت در همه زبان ها دارای اهمیت ویژه ای است و در دهه های اخیر مورد توجه اکثر پژوهشگران قرار گرفته است. سکوت در سطح گفتمان و روایات بیش از هر حوزه دیگری از زبان، خود را نشان می دهد. هدف از بررسی پژوهش حاضر شناخت و تبیین عامل سکوت در متون روایی است. روش کار در این پژوهش ترکیبی از روش های کتابخانه ای، توصیفی-تحلیلی و آماری می باشد. داده های مورد بررسی از میان آثار سعدی از جمله کلیات و بوستان وی انتخاب شده اند. پس از جمع آوری داده ها توسط نگارنده، داده ها با استفاده از نظریه توماس هاکین ( 2002 ) بررسی و تحلیل شدند. نتایج بررسی نشان می دهد که سعدی از مولفه سکوت در متون مورد نظر به گونه بسیار ویژه ای بهره برده است و از میان انواع سکوت در نظریه مورد نظر بیشتر از انواع سکوت محتاطانه و سکوت کنشی استفاده نموده است.

روایت، تحلیل متن، نظریه هاکین، سکوت