محدودیت و اختلالات رشدی کودکان در مورد بازی و فعالیت های بدنی

هدف این تحقیق، بررسی اختلالات رشدی کودکان در مورد بازی و فعالیت های بدنی در دو منطقه متفاوت شهری بود. و تفاوت های رشدی را بر اساس سن کودکان مورد ارزیابی قرار دادند. 168 کودک (در بازه سنی 6 تا 12 سال) مورد مطالعه قرار گرفتند که بازی های ذهنی را انجام می دادند و کودکانی را انتخاب کردند که از نظر ذهنی فعال بوده و توانایی انجام بازی را داشتند. کودکان از دو مدرسه در محله های مختلف انتخاب شده بودند، یک گروه از آنها بالا شهر بود ( HW ) و گروه دیگر را از منطقه پایین شهر که مدرسه آنها در محله های بن بست قرار داشت انتخاب شده بودند ( L-W ). تجزیه و تحلیل داده نشان داد که کودکانی که در محله های بالاشهر زندگی می کردند از نظر سیستم ها ی حمل و نقل فعال تر از کودکانی که در مناطق پایین شهر زندگی می کردند، بودند. کودکانی که کم سن و سال تر بودند (K-2 ) و در محله پایین شهر زندگی می کردند بیشتر در محیط خانه و در حیاط قدیمی خود به بازی های محلی مشغول بوده اند ،عواملی نظیر آب وهوا ی خوب در کودکان 6 - 3 سال نسبت به کودکان 4 - 3 سال حافظه تصویری بیشتری را ایجاد کرده و آنها بیشتر تمایل دارند که در محیط خانه به بازی و فعالیت بدنی بپردازند. تعداد افرادی که درمحله های بالای شهر به بازی های خانگی و محلی روی آوردند و کودکان کم سن تر نسبت به 6 - 3 ساله نیز کمتر بود. بنابراین در هردو محله کودکان با سن پایین تر درک کمتری نسبت به بازی و فعالیت های بدنی از خود نشان دادند.

Keywords:

محدودیت , اختلات رشدی , کودکان , بازی , فعالیت های بدنی