واکاوی کاربردی تعویذ در جواهرات دوره قاجار

زیورآلات، علاوه بر جنبه های زینتی، بستری برای کاربردهای آیینی و اعتقادی می باشد. در دوره قاجار، تعاویذ کاربرد و اهمیت بسیار داشته و استفاده از آنها مورد تایید عامه مردم بوده است. چنانکه این عناصر، گاه در جایگاه یک تابو و گاهی نیز همچون شیئی شگونمند و توتمگونه تصور شدهاند. مهمترین کارکرد تعویذ از گذشته تا کنون نقش حفاظتی آن است و زیورآلات بستری برای به همراه داشتن این تعاویذ بودهاند. در این پژوهش به کمک روش اسنادی و مشاهدات زیورآلات موجود، تلاش شده تا به واکاوی معانی تعویذ در اعتقادات و باورهای مردم قاجار پرداخته شود و کارکرد آن به عنوان عنصری تاثیرگذار در زندگی مردم قاجار، مورد بررسی قرار گیرد و در نهایت از دل باورها، جایگاه آنها به مفهومی فراتر از یک عنصر عادی نمایان گردد. از مهمترین نتایج این تحقیق، شناخت آرمان های اعتقادی مردم دوره قاجار و درک کاربرد تعاویذ از طریق مطالعه بر روی زیورآلات است که شامل جعبه های قرآن و انگشتری ها می باشد که در داخل جعبههای قرآن و یا روی سنگ انگشتریها نام ائمه، اذکار و ادعیههایی بوده که به این نحو تجلی از مذهب، اعتقادات و قدرتهای فرامادی نمایان شده است.

Keywords:

تعویذ , عناصرتعویذی , فرهنگ عامه , زیورآلات , دوره قاجار.