آرش زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری ، دانشکده هنر و معماری، یزد دانشگاه یزد، شهر بجنورد، استان خراسان شمالی
میترا بیات - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری ، دانشکده هنر و معماری، یزد دانشگاه یزد، شهر الیگودرز، استان لرستان

ضعف های سازه های مدرن امروزه بر کسی پوشیده نیست، ولی با این حال اکثر ساختمان ها در ایران با سازه فولادی و بتنی اجرا می شوند. در عین حال که انرژی زیادی صرف تولید آنها می شود، بعد از 50 سال چیزی بیش از نخاله ساختمانی از خود به جای نمی گذارند. با این حال مبنای اصلی طراحی ما همین سازه ها هستند، تا روزی که تکنیکی جدیدی در آن سوی دنیا اختراع شود و با جدیت آن تکنیک را در ساختمان هایمان به کار ببندیم. در حالی که اگر به تکنیک های سازه ای بسیار پیشرفته که در سرزمین خودمان بازنگری ژرفی داشته باشیم، متوجه قابلیت های نهفته در این تکنیک ساخت می شویم. در آن صورت به جای تقلید صرف از تکنیکی که به این زمینه هیچ ارتباطی ندارد، سعی در ارتقاء سازه ای که برخواسته از همین زمینه بوده و هزاران سال مورد استفاده قرار گرفته، داریم.در این مقاله به روش کتابخانه ای، اطلاعاتی درباره اجزای سازه اوی (آلاچیق ترکمن)، نحوه برپا کردن و برچیدن آن، تهیه کرده ایم. سپس با روش تحلیل محتوا به بررسی تکنیک های ساده ای که در برپا کردن و برچیدن اوی، و تاثیر عملکرد درست هر یک از عناصر سازه ای در انتقال نیرو ها می پردازیم. امید است که با معرفی و بررسی این سازه ها گامی در جهت ارتقاء دانش سازه ای کشور برداریم.

سازه سبک، خانه های ترکمنی، معماری بومی، رفتار سازه ای