احسان نظری مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه زنجان
جمال احمدی - استادیار دانشکده فنی و مهندسی عمران، دانشگاه زنجان

انتقال نیرو از طریق چسبندگی میان سطح میلگرد و بتن نقش اساسی را در تعیین رفتار اعضای بتن مسلح دارد. امروزه با توجه به پیشرفتهای چشمگیر درزمینه تکنولوژی بتن و نیاز روزافزون به طراحیهای دقیقتر بر مبنای انواع نوین بتن، لزوم بررسی مقاومت چسبندگی میان سطح میلگرد و بتن دو چندان میشود. در این تحقیق با توجه به اهمیت اندرکنش میان سطوح میلگرد و بتن بر رفتار مکانیکی بتن، با استفاده از آزمایش بیرون کشیدگی میلگرد، مقاومت چسبندگی میان سطوح گوناگون )میلگرد ساده و میله چهارگوش( و بتن خودتراکم حاوی پودرسنگ )گرانیت و آهک( و همچنین بتن معمولی در نسبت های مختلف آب به سیمان و در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. میلگردها در دو شکل دایره ای و چهارگوش در وسط نمونه های مکعبی قرار داده شدند. با مقایسه نتایج آزمایشها بر روی نمونه های بتن معمولی و خود متراکم مقاومت چسبندگی نمونه ها بررسی و نتایج نشان داد که بتن با نسبت آب به سیمان کمتر دارای مقاومت چسبندگی بیشتری میباشد. همچنین بتن خود متراکم با پودر سنگ گرانیت نسبت به آهک دارای مقاومت چسبندگی بالاتری بود.

مقاومت پیوستگی، بتن خود متراکم، بتن معمولی، مقاومت فشاری، مقاومت کششی