تحلیل حساسیت مدل های ایجاد سفرهای درون شهری: مطالعه موردی شهر مشهد

یکی از کاستی های رایج در مطالعات برآورد تقاضای سفر، انجام نشدن تحلیل حساسیت و بررسی عدم قطعیت این مدل هاست. داشتن یک بازه از مقادیر محتمل به همراه احتمال رخداد هریک، در مقایسه با داشتن تنها یک خروجی (نقطه ای با بالاترین احتمال رخداد، از اهمیت بالاتری برخوردار است. این مقاله با انجام تحلیل حساسیت به دنبال دو هدف اصلی است: 1- میزان حساسیت مدل های تقاضای سفر را به صورت کمی بسنجد؛ و 2- متغیرهای ورودی که بیشترین نقش را در حساسیت مدلها دارند، رتبه بندی کند. معمولا از روش مونت کارلو که یک روش شبه تصادفی ( pseudo - random ) است، برای بررسی عدم قطعیت استفاده می شود. اما در این روش، اعداد تصادفی از یکنواختی کمتری برخوردارند و تعداد تکرار (اجرا) بالاتری مورد نیاز است. برای برطرف ساختن این کاستی، روش نمونه گیری ابرمکعب لاتین ( Latin Hypercube Sampling (LHS)) و روش های تصادفی گون ( quasi - random ) هاتتون (Halton) و سوبول (Sobol) بررسی و عملکرد آنها با روش مونت کارلو مقایسه می شود. بررسی عدم قطعیت مدل های ایجاد سفر مشهد نشان داد که روش Halton دارای کمترین نوفه و اختلال ( noise) می باشد. لذا روش Halton از این منظر مناسب تر می باشد. همچنین حساسیت (عدم قطعیت) مدل های جذب سفر بیشتر از مدل های تولید سفر است. حساسیت مدل های جذب سفر ممکن است بیشتر از مقادیر ورودی باشد.