بررسی لباس بانوان برگزیده و شاخص ترسیم شده در نگاره های شاهنامه بایسنقری، به منظور ایجاد کسب و کارهای کوچک در حوزه پوشاک

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,002

This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MEBCONF01_139

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1398

Abstract:

امروزه کسب کارهای کوچک که حاصل اندیشه های مبتنی بر خلاقیت در حوزه ی فرهنگ و هنر ایرانی _ اسلامی در بین نسل جدید اهمیت ویژه ای یافته است. توجه به وجوه هویتی کسب و کار های کوچک یکی از متغیر های قابل اهمیت در میزان رغبت و انتشار این نوع فعالیتها است. شاهنامه بایسنقری به سبب جایگاه ویژه ای که در تاریخ هنر ایران دارد، بسیار مورد توجه پژوهشگران بوده است . در این رساله با نگاهی به هنر عهد تیموری و مکتب هرات به بررسی تاریخی تصاویر بانوان در شاهنامه بایسنقری ، با هدف یافتن الگوی ایرانی – اسلامی برای مانتو مجلسی بانوان معاصر ایران می باشد . در این بین ساده سازی ، امروزی کردن و فقط الهام گرفتن از تصاویر بانوان شاهنامه بایسنقری مد نظر می باشد. برای رسیدن به این مقصود بر اساس نگاره های بانوان شاهنامه قطعات لباس و ضمایم آن را به صورت جز به جز مورد بررسی قرار گرفته است. و در نهایت به طراحی و سپس دوخت مانتو مجلسی براساس ویژگیهای پوشاک زنان شاخص در شاهنامه بایسنقری پرداخته شده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی با بررسی و مشاهده دقیق تصاویر انجام گرفته و بر مبنای مشاهده ی نگاره ها نوع پوشاک زنان شرح داده شده است.با بررسی کتاب (شاهنامه فردوسی نسخه بایسنقری) که مجموعه مینیاتورها و صفحات مذهب آن به چاپ رسیده است از 22 نگاره تنها 4 نگاره موجود است که از حضور زنان برخوردار می باشد.این نگاره ها به ترتیب قرار گرفتن در نسخه دیدار زال و رودابه و کشتن اسفندیار ارجاسب را و ملاقات اردشیر و گلنار و ملاقات یزد گرد و منذر و سپردن بهرام می باشد. در این چهار نگاره در مجموع تعداد (11) نفر زن تصویر شده است که تنها چهار زن شاخص و نامدار در سه نگاره می باشد. با تحلیل و بررسی نگاره ها منتخب پوشش زنان شباهت هایی به هم دارند که شاید دلیل آن باشد که نگارگر این سه نگاره یک هنرمند می باشد. پوشش زنان در نگاره ها همانند پوشاک زنان دوران تیموریان ، پوشیدن لایه های مختلف رنگارنگ لباس روی یکدیگر می باشد و همچنین سر پوشهای زنان به صورت چند لایه می باشد. عطف به موارد فوق توجه به زیبایی شناسی در حوزه های هنر تیموری می تواند سبب گسترش کسب های حوزه پوشاک بانوان ایرانی شود.

Authors

بهمن فیزابی

استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شیراز

آرتمیس هوشیار

رئیس و هیئت علمی دانشکده فنی دختران شیراز

خدیجه رحمان طلب

دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی پارچه و لباس