بررسی آماده سازی فرآورده های شیرین بیان و کاربردهای آن در صنعت

گیاه شیرین بیان با نام علمی Glycyrrhiza glabra L گیاهی چند ساله از خانواده بقولات (Fabaceae) است مه به واسطه دارا بودن ترکیبات دارویی و غذایی مهم در ریشه و ریزبوم آن در دنیا حائز اهمیت بوده و مورد توجه صنایع دارویی، غذایی و حتی دخانیات قرار گرفته است. شیرین بیان به عنوان علف هرز در مزارع گندم، صیفی و جالیز، پنبه، سیب زمینی، چغندرقند، و علوفه شامل یونجه، اسپرس و شبدر بوده و به دلیل توسعه زیاد ریشه و ریزوم موجب کاهش محصولات در مزارع و باغات می شود. ماده ی اصلی این گونه، ترکیب ساپونین تری ترپنوئیدی به نام اسید گلیسیریزیک یا گلیسیرزین با شیرینی 30 تا 50 برابر ساکارز است که در صناعی دارویی، غذایی و دخانیات کاربرد دارد. این گیاه کاربردهای درمانی مختلفی داشته و از ریشه شریرین بیان، در طب سنتی به طور عمده برای درمان زخم معده استفاده می شود به هر حال با توجه به ارزش روزافزون و جایگاه ویژه این گیاه در صنایع دارویی جدید، شناخت پتانسیل های کشور در عرصه تولید تا فرآوری آن امری ضروری است که در این مقاله نیز به بخشی از آن پرداخته شده است.