حسن چعب - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
احمد جعفری - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
سعید جلیلی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
جواد ظهیری - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

یکی از مهمترین مشکلاتی که مهندسان هیدرولیک در طرحهای آبیاری و پروژه های برقابی با آن رو به روهستند، رسوب وارد شده به کانال های آبرسانی و نیروگاه ها است. در پژوهش حاضر از روشهای منحنیسنجه رسوب و فائو در برآورد بار رسوب معلق ایستگاه هیدرومتری بامدژ، واقع بر روی رودخانه دز استفادهشد و نتایج با نتایج روش برنامه ریزی بیان ژن، مقایسه گردید. در این مطالعه، از اطلاعات دبی جریان، دبیرسوب و ارتفاع باران متناظر، مربوط به سالهای 95-1370 استفاده شد. 80 درصد داده ها برای بخش آموزش و 20 درصد برای بخش آزمون در نظر گرفته شدند. در روش GEP دو سناریو تعریف شد. نخست، تنها از اطلاعات دبی جریان و دبی رسوب و بدون تاثیر بارش و در سناریوی دوم، علاوه بر دو پارامتر دبیجریان و دبی رسوب از ارتفاع باران نیز در پیش بینی رسوب معلق استفاده شد. در نهایت، نتایج نشان داد مدلGEP در برآورد بار معلق رسوب ایستگاه بامدژ عملکرد فوق العاده ضعیف و غیرقابل قبولی از خود نشان داد که می تواند به علل مختلفی همچون وجود سد دز در بالادست ایستگاه مورد مطالعه، تاثیر زمین هایکشاورزی اطراف حوضه و عملیات خاکورزی بر روی آنها و تاثیر مستقیم ریزگردها بر بار معلق رسوب رودخانه اشاره کرد. در این ایستگاه روش USBR، با ضریب همبستگی 0/65 و مربعات خطای 24204 تن بر روز در بخش آزمون، از برتری قابل ملاحظه ای نسبت برنامه ریزی بیان ژن و خطای کمتر نسبت به روش FAO برخوردار است.

رودخانه ی دز، ایستگاه هیدرومتری بامدژ، GEP، بار معلق رسوب