نقش دانش ضمنی در توسعه پایدار روستاها (با تاکید بر دانش ضمنی ساکنان روستای سنخواست)

در سالیان اخیر با توجه به تجربیاتی که دولت های مختلف از دانش بومی ممالک خود کسب کرده اند، به این نتیجه رسیدهاند که دانش بومی دانشی قابل توجه و غیر قابل حدف است. دانش بومی که از اجتماعی شدن دانش ضمنی افراد هر منطقهبه دست آمده است و در طول سالیان و حتی قرون نهادینه شده است، دانشی است که به رشد و بالندگی آن منطقه کمککرده ا ست. ترکیب دانش ر سمی و بومی نتیجه ای را فراهم می سازد که بر ا ساس آن می توان به تو سعه پایدار رو ستاهادست یافت. توسعه ای که در آن به آینده توجه می شود و شرایط مطلوبی را برای نسل آینده فراهم می سازد. در اینمقاله سعی شده است که به عامل دانش بومی در توسعه پایدار روستایی به شکل دانشی اجتما عی نگاه شود. نتیجه بر آناست که دانش ضمنی افراد تا هنگامی که اجتماعی نشود نمی توان از آن به خوبی بهره برد. اجتماعی کردن دانش نیز تنهادر صورتی محقق می گردد که بستر همنشینی و هم صحبتی به اشکال مختلف ایجاد شود.

Keywords:

دانش رسمی , دانش ضمنی , توسعه پایدار