اثربخشی آموزش بازی های اجتماعی بر نارسایی هیجانی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش بازی های اجتماعی بر نارسایی هیجانی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان پسر 10 تا 12 سال مبتلا به اختلال اتیسم که درسال 1396 درحال دریافت خدماتتوانبخشی از مراکز درمانی شهر تهران بودند، تشکیل دادند. در این پژوهش 16 کودک پسر مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا (درج شده در پرونده روانپزشکی) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب و 8 نفر از آنها در گروه آزمایش و 8 نفر دیگر در گروه کنترل به شیوه تصادفی گمارش شدند. در ابتدا هردو گروهتوسط مقیاس نارسایی هیجانی مقیاس نارسایی هیجانی تورنتو 2006 مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه 30 دقیقه ای به مدت 6 هفته بازی های اجتماعی دریافت کردند در حالی که گروه کنترل چنین مداخله ای را دریافت نکردند. در پایان مجددا هردوگروه توسط مقیاس نارسایی هیجانی 2006 مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها بااستفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش بازی های اجتماعی سبب کاهش نارسایی هیجانی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا می شود. از این رو میتوان بازی های اجتماعی به عنوان یه یک تاثیر گذار در کاهش نارسایی هیجانی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا استفاده کرد

Keywords:

اختلال اتیسم , بازی های اجتماعی , نارسایی هیجانی