علی ابراهیمی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاد آزاد واحد علوم و تحقیقات فارس
علی اکبر پویان - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاد آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان غربی
سپیده هاشمی - کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه شیراز
فرشاد حیاتی - کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه ازاد اسلامی شیراز

هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی روش شناخت درمانی گروهی بر روش های مقابله ی مذهبی، تعالی معنوی و رشد پس از سانحه مادران دارای دانش آموزان مبتلا به اختلال اتیسم می باشد. روش: پژوهش حاضر ازنوع آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. بدین منظور ابتدا پرسشنامه های مقابله ی مذهبی، تعالی معنوی و رشد پس از سانحه بر روی مادران اجرا و پس از بررسی نتایج به صورت تصادفی تعداد 30 نفر از مادرانی که نمره کمتری در پرسشنامه تعالی معنوی، رشد پس از سانحه و همچنین از روش های مقابله مذهبی منفی بیشتر استفاده کرده بودند، انتخاب و در دو گروه آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 12 جلسه 2 ساعته به مدت 2/5 ماه تحت روش شناخت درمانی گروهی بر اساس رویکرد لیهی قرار گرفت و سپس از دوگروه مجددا آزمون بعمل آمد. آزمون پیگیری بعد از دو ماه اجرا گردید. تحلیل آماری با نرم افزار 65 spss مورد ارزیابی قرار گرفت.نتیجه گیری: شناخت درمانی گروهی در گروه آزمایش به طور معناداری باعث افزایش استفاده از روش های مقابله مذهبی مثبت، تعالی معنوی و همچنین رشد پس از سانحه مادران شده است. نتایج در مرحله پیگری نیز ماندگار بود.

شناخت درمانی گروهی، روش های مقابله مذهبی، تعالی معنوی، رشد پس از سانحه، مادران دانش آموزان اتیسم