سمیه غنی زاده - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه تبریز
سعید رضایی - دانشجوی دکتری تربیت بدنی
شیرین زینالی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه ارومیه

اختلال اوتیسم طبقه ای از اختلالات عصبی رشدی است که بر جنبه های بی شماری از عملکردهای روزانه ی کودک تاثیرگذار است و باعلایمی چون مشکل در برقرای ارتباط، تعامل اجتماعی، عملکردهای شناختی، عملکردهای حسی - حرکتی همراه می باشد. مداخلات متعددی در این حوزه صورت می گیرد که یکی از این مداخلات استفاده از فعالیت های بدنی در درمان است. با توجه به تاثیر فعالیت های بدنی بر کودکان اتیسم، هدف از این پژوهش، بررسی تحقیقاتی است که تا کنون در زمینه ی استفاده از این درمان در کودکان با اختلال اوتیسم انجام شده است. این پژوهش یک مطالعه مروری است که بر نقش فعالیت های بدنی در کاهش اختلالات اتیسم اشاره دارد. به این منظور در پایگاه های اطلاعاتی Science Direct ، Medline ، Google Scholar ، Magiran ، SID به جستجو پرداخته و تعداد 38 مقاله انتخاب شدند. یافته های این مطالعه را می توان در گروه های مختلف جای داد چرا که مطالعات در زمینه های گوناگونی انجام شده بودند. از جمله یافته ها میتوان به تاثیر این درمان بر بهبود در برقراری ارتباط، اجتماعی شدن، کاهش رفتارهای کلیشه ای، عزت نفس، رفتار مثبت، احترام، مسئولیت پذیری، بهبود در حوزه های شناختی، افزایش قدرت، تعادل، انعطاف پذیری، بهبودی در حرکات درشت، کاهش وزن و تناسب اندام، بهبود عملکرد تحصیلی، خودکنترلی، برانگیختگی اجتماعی، بهبود توجه و حواسپرتی اشاره کرد. بر اساس نتایج یافت شده در مورد تاثیر فعالیت های بدنی بر کودکان اتیسم در سال های بین 1982 تا 2019 مطالعات مختلف تاثیر این درمان را در کودکان اتیسم مفید اعلام کردند. در مجموع میتوان گفت تمامی مقالات تاثیرات مثبت فعالیت های بدنی را بر کودکان اتیسم نشان دادند.

اتیسم، فعالیت های بدنی