علی پرهون - کارشناس علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان کرمانشاه

اوتیسم یک اختلال عصب تحولی پیچیده است که به عنوان یک چالش عمده تهدیدکننده سلامت عمومی در عصر حاضر محسوب می شود. بر اساس مستندات پژوهشی نقص مداوم در مهارت های ارتباطی - اجتماعی از ویژگی های بارز کودکان اوتیستیک است. مشکلات پایدار در برقراری تعاملات اجتماعی به صورت تخریب روابط دوجانبه هیجانی– اجتماعی، عدم مکالمه عادی دوجانبه، کاهش سهیم کردن دیگران در علایق، هیجانات یا عواطف خود یا عدم توانایی شروع یا پاسخ به تعاملات اجتماعی، نقص در رفتارهای ارتباطی غیرکلامی مورداستفاده در تعاملات اجتماعی، انسجام ضعیف ارتباط کلامی و غیرکلامی، ناهنجاری متعدد در ارتباط با نگاه و زبان بدن، فقدان کامل ابراز هیجانات با کمک چهره و ارتباط غیرکلامی، نقص در ایجاد، حفظ و درک روابط اجتماعی، ناتوانی در دوستیابی و مشارکت دربازی های تخیلی و عدم وجود علاقه به همسالان و بازی با آنها نمایان می شود. از سوی دیگر مشکلات یکپارچگی حسی از ویژگی های بارز کودکان با اختلال طیف اوتیسم است که به صورت های مختلف ازجمله ضعف و بی حالی در ماهیچه ها، بیش حسی و کم حسی، ترس از لمس شدن، ضعف در پاسخ به محرک های حسی، نقایص حرکتی شامل راه رفتن غیرعادی، دست وپا چلفتی بودن خود را نشان می دهد. مشکلات یکپارچگی حسی در کودکان اوتیستیک به صورت مشکلات تعدیل حسی، مشکلات تمیز و درک حسی، مشکلات تعادلی – عمقی و مشکلات برنامه ریزی حرکتی نمایان می شود. همچنین مشکلات ثبت حسی در کودکان مبتلابه اختلالات طیف اوتیسم دیده می شود. این امر به مشکلاتی اشاره دارد که فرد از ثبت اطلاعات لازم محیط شکست می خورد. این کودکان اغلب نسبت به محرکاتی چون لمس، درد، حرکت، چشیدن، بو کردن و صدا پاسخ غیر تطابقی نشان می دهند. کودکان مبتلابه اوتیسم در یک شرایط ثبتحسی کم و در شرایط دیگر حالت تدافع لمسی نشان می دهند.

مشکلات ارتباطی، ادراکی- حرکتی، اختلال طیف اوتیسم