نقش فاروی هلالی در جمع آوری آب و احیاء پوشش گیاهی در مناطق خشک (مطالعه موردی غرب دریاچه هامون سیستان)

هدف از اجرای این تحقیق بررسی عملکرد فاروی هلالی در افزایش پوشش گیاهی از طریق تامین رطوبت خاک می باشد. برای اجرای این تحقیق 10 فارو هلالی با فاصله حدود 50 متر از همدیگر بطور تصادفی انتخاب و اقدام به شمارش تعداد گیاهان داخل آنها، نوع و تعداد نهال گردید. همچنین وضعیت پایداری آنها پس از دریافت بارندگی مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر آن 10 ترانکست 50 متری در جوار منطقه بعنوان شاهد انتخاب و اقدام به شمارش تعداد گیاهان روی نوار (تا 15 متر با توجه به اینکه هر فارو هلالی حدود 15 متر طول داشت)، نوع و تعداد، نهال گردید. داده ها بدست آمده وارد نرم افزار SPSS و تجزیه و تحلیل آماری رویش نموده است که 30/8، 32/7، 36/5 درصد آنرا به ترتیب تاغ، ترات و سایر گزینه های سازگار با اقلیم خشک تشکیل می دهد. همچنین تحقیق نشان داد که تعداد 4 نهال تاغ وترات در این محدوده پراکنش دارند. بررسی آماری داده ها نشان داد که بین داده های شاهد و فاروری هلالی در سطح 0/01 اختلاف معنی داری وجود دارد. بدین معنی که اجرای عملیات طرح ذخیره نزولات آسمانی باعث افزایش پوشش گیاهی شده است علت افزایش نهال های جوان در فاروها به این دلیل است که با شکستن لایه سفت سطحی خاک، میزان سطح قابل نفوذ آب در فاروهای هلالی احداثی زیاد می گردد. بنابراین میزان نفوذ آب در خاک افزایش می یابد. در این روش رواناب سرعت نمی گیرد که چنین عاملی سبب افزایش نفوذ اب در خاک می گردد که چنین روندی باعث رطوبت قابل دسترسی برای گیاه می گردد.

Keywords:

تاغ , ترات , دریاچه هامون سیستان , فاروی هلالی , نفوذ آب , نزولات آسمانی