نسیم ارمان - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه صنعتی خاتم الانبیا (ص) بهبهان
سمیه دهداری - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه صنعتی خاتم الانبیا (ص) بهبهان
محمد فرجی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه صنعتی خاتم الانبیا (ص) بهبهان
زهره خورسندی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه صنعتی خاتم الانبیا (ص) بهبهان

ز آنجائیکه کمبود آب در مناطق خشک یک بحران جدی و مداوم است، ضروری است که ساکنین این مناطق اطلاعاتی در خصوص ذخیره و مصرف بهینه آب داشته باشند. برای رسیدن به این منظور، استحصال آب بعنوان هدفی اقتصادی و مفید مطرح می شود که یکی از شاخص ترین تکنیک های مدیریت بهره برداری از آب باران برای مقابله با کم آبی می باشد. منظور از استحصال مستقیم آب باران به روش سنتی از طریق انواع سامانه های سطوح آبگیر، جمع آوری و بهره برداری از آب باران در محل بارش می باشد. ازنگرش مدیریتی نیز دانش بومی می تواند به عنوان ابزاری مهم در برنامه ریزی توسعه و مدیریت منابع آبی به کارگرفته شود. براین اساس ضرورت دار با اتخاذ راهبردهای مقتضی، سرمایه گذاری و اقدامات ترویجی و ترغیبی از چنین روش هائی به ویژه در بخش های کشاورزی، برای تامین آب در مناطق روستائی و محیط های طبیعی استفاده بهینه گردد. در این مقاله به بررسی و تحلیل روش های سنتی استحصال آب باران و چگونگی بهره وری از آن ها می پردازیم.

استحصال آب، دانش بومی، روش سنتی، کم آبی، مناطق خشک