علی اکبر عباسی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی ومنابع طبیعی خراسان رضوی
یداله قیصری - کارشناس مرکز تحقیقات کشاورزی ومنابع طبیعی خراسان رضوی

استفاده مستقیم از سیلاب و رواناب دامنه ها برای کشاورزی در بسیاری از کشورهای جهان از گذشته های دور معمول بوده که امکان اسکان دایمی انسان ها به ویژه در مناطق خشک ونیمه خشک را فراهم کرده است. در مناطق خشک و نیمه خشک ایران نظیر جنوب خراسان از دیرباز با ایجاد بندسار ضمن جلوگیری از هدر رفتن جریان های فصلی، برای کشت و کار از این جریانات استفاده می شده است. در بندرسار ها با ذخیره رطوبت در داخل رسوبات داخل بندسار شرایط برای کشت وکار و تولید محصولات کشاورزی فراهم می گردد. بررسی های قبلی و مشاهدات میدانی بیانگر این است که اکثر سازه های انحراف سیل از رودخانه به بندرسارها، معمولا بسیار ابتدایی بوده و از استحکام مناسبی برخوردار نیست و در اثر وقوع هر سیل تخریب می گردد ومعمولا بعد از هر سیل گیری نیاز به ترمیم دارد. دیواره بندسارها که باید بر روی خطوط تراز احداث گردد، کاملا از این خطوط تبعیت نمی کنند و همچنین به علت عدم کوبیدگی و ایجاد تراکم مناسب ناپایدار هستند. در این طرح تعدادی از بندرسارهای واقع در شهرستان های گنباد و سبزوار مورد بررسی قرار گرفت و با بررسی مسائل فنی، پیشنهادهایی در جهت رفع نقائص احتمالی ارائه گردید.

روش های بومی، رواناب سطحی، بهینه سازی ، بند سار، گناباد