مهدی اسکندری فراشبندی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه محیط زیست، دانشگاه پیام نور، شیراز، ایران
رضا فراشبندی - دانشجوی دکتری گروه فلسفه تعلیم و تربیت، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
زینب حبیبی دهنه سیری - کارشناس ارشد گروه علوم تربیتی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران

هدف از انجام این مقاله، شناسایی جایگاه روش سخنرانی در تدریس می باشد که ابتدا مفهوم و تعریف سخنرانی و تدریس اهمیت و ضرورت آن، مراحل، ویژگی ها، مزایا و معایب، مورد بحث قرار گرفت و در پایان نیز به نتایج پژوهش های انجام شده درباره جایگاه روش سخنرانی در تدریس اشاره گردید. از مراحل مهم در طراحی آموزشی، انتخاب روش تدریس است. روش تدریس، فرآیند منظم، از پیش طراحی شده هدفدار و متعامل بین معلم و فراگیران می باشد که هدف آن ایجاد تغییرات مطلوب در فراگیران است و این تغییرات همان یادگیری در سه حیطه شناختی، عاطفی و حرکتی است که یکی از این روش های تدریس، روش سخنرانی است که هدف آن انتقال مستقیم مطالب با بیان شفاهی برای فراگیران است. معلم بعد از انتخاب محتوا و قبل از تعیین وسیله، باید خط مشی مناسب تدریس را انتخاب کند و در این تصمیم گیری، باید به سه موضوع ماهیت و طبیعت فراگیران، محتوای موضوع و محدودیت های زمانی توجه داشته باشد. یکی از روش هایی که سابقه طولانی در نظام های آموزشی دارد، تدریس به روش سخنرانی است. ارایه اصول، مفاهیم و حقایق به طور شفاهی از طرف معلم و یادگیری از طریق گوش کردن و یاداشت برداشتن از طرف فراگیر، اساس این روش را تشکیل می دهد و توضیح و توصیف پدیده ها از سوی معلم نقش عمده ای دارد. روش سخنرانی دارای مراحل آمادگی، مقدمه، محتوا، متن و جمع بندی است که در صورت اجرای خوب، با مهارت و با انگیزه، می تواند تاثیر مطلوب و اثربخشی بالایی در فراگیران داشته باشد. نتایج نشان می دهد که روش سخنرانی با توجه به ماهیت موضوع، توانایی و علاقه فراگیر و مقتضای زمانی باید فراگیران را به نوعی در کلاس و مباحث درگیر نموده و مشارکت دهد که از پویایی و فعال بودن لازم برخورار شوند.

روش سخنرانی، تدریس.