مریم مهدوی - کارشناس ارشد روانشناسی ورزشی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه سطوح دینداری دانش آموزان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار مقطع متوسطه دوره اول شهرستان سراب اجرا گردید. روش تحقیق علی– مقایسه ای یا پس رویدادی است. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره اول شهرستان سراب در سال تحصیلی 1396-97 به تعداد 1134 نفر بود که پس از همتاسازی از طریق سن و وضعیت اقتصادی خانواده ها، نمونه ای به تعداد 72 نفر برای هر گروه ورزشکار و غیر ورزشکار به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه دینداری گلاک و استارک (1965) برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. برآورد روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها از نظر متخصصان و اساتید و برآورد پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که این مقدار برای پرسشنامه دینداری و ابعاد آن بالاتر از 0/7 به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین نمرات دو گروه از نظر نمره کل دینداری و ابعاد اعتقادی و پیامدی تفاوت معنادار وجود داردP> 0/01؛ به طوری که دانش آموزان ورزشکار به طور معناداری نمرات بالاتری را به دست آورده اند. اما در ابعاد عاطفی و مناسکی تفاوت معنادای مشاهده نشدP<0/05 در مجموع نتایج پژوهش حاکی از اهمیت ورزش در ارتقای دینداری می باشد، بنابراین می توان از ظرفیت های ورزش در ارتقای سطوح دینداری استفاده نمود.

دینداری، ورزشکار، غیر ورزشکار