بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر شفقت به خود بر سازگاری زناشویی زوجین

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر شفقت به خود بر سازگاری زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شهرکرد بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شهرکرد در پاییز 1397 بود. پس از نمونه گیری در دسترس داوطلبانه تعداد 30 زوج انتخاب شده و بصورت تصادفی در دو گروه (یک آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. گروه آزمایش مداخله شفقت به خود را دریافت کردند ولی گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکردند؛ ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) بود. مداخله به شکل زوجی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد و داده ها با استفاده از طریق تحلیل کوواریانس یکراه ه تحلیل شد. یافته ها حاکی از اثرگذاری مداخله مبتنی بر شفقت بر سازگاری زوجین بود. لذا می توان از این مداخله به عنوان مداخله موثر برای سازگارتر شدن زوجین استفاده کرد

Keywords:

مداخله مبتنی بر شفقت به خود , سازگاری زناشویی , زوجین