بررسی اثربخشی بازی درمانی در رابطه والد فرزند و تنظیم هیجان پسران مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی

پژوهش حا ضر با هدف برر سی اثربخ شی بازی درمانی در رابطه والد فرزند و تنظیم هیجان پ سران مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی انجام شد. تحقیق حاضر جز پژوهشهای نیمه آزمایشی (پیش آزمون – پس آزمون) بود، از میان جامعهی آماری تحقیق حاضر که شامل دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 97-1398 بود با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از میان کلیه ی دانش آموزان مذکور براساس مصاحبه ای تشخیصی تعداد 24 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند، گروه آزمایش تحت مداخله بازی درمانی 8) جل سه هفتگی یک ونیم ساعتی به صورت گروهی) قرار گرفت، در این مدت گروه کنترل هیچ گونه مداخله روانشناختی و دارویی دریافت نکرد. هر دو گروه در آغاز و اتمام مداخله توسط پرسشنامه های رابطه والد-کودک پیانتا (1994) و نسخه ی فارسی پرسش نامه ی تنظیم شناختی هیجان- فرم کودکان گارنف سکی و همکاران (2007) مورد ارزیابی قرار گرفتند، نتایج تجزیه تحلیل اطلاعات نشان داد که بازی درمانی در تنظیم هیجان سازگارانه و ناسازگارانه و همچنین در مولفه های رابطه والد فرزندی شامل، واب ستگی، نزدیکی و تعارض موثر می با شد. پی شنهاد می شود از بازی درمانی به عنوان رویکردی مبتنی بر شواهد پژوهشی در بهبود تنظیم هیجان و رابطه والد فرزندی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی استفاده شود.

Keywords:

اختلال نقص توجه و بیش فعالی , بازی درمانی , تنظیم هیجان , دانش آموزان دبستانی , رابطه والد فرزند.