جایگاه آموزه های اخلاقی در شاهنامه شاعر بزرگ، ابوالقاسم فردوسی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 880

This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HPCONF03_328

تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1398

Abstract:

از میان موجودات عالم، فعل اخلاقی تنها در مورد انسان معنا دارد و خاص اوست زیرا اخلاق در مورد موجودی معنا می یابد که از سویی دچار میل ها و احساس های متضاد باشد و از سویی بتواند بر اساس انتخاب و اختیار یکی از آن دو را برگزیند. به دیگر سخن، انسان ذاتا موجودی اخلاقی است و در طول زندگی خود همواره در معرض انتخاب هایی قرار می گیرد که او را به پستی و سقوط و یا تعالی و عروج می کشاند بدون اینکه حد و نهایتی برای هر یک از این دو طرف وجود داشته باشد. و با این آغاز که فلاسفه ی اخلاق، آن را به دو دسته کلی اخلاق هنجاری و فراخلاق تقسیم می کنند، اگر روی شاهنامه فردوسی بیشتر تامل شود، معلوم خواهد گشت که فردوسی به همان اندازهای که پهلوانی و قهرمانی را تصویر کرده باشد و نه کمتر از آن، عالم غنی باطنی و معنویات و اخلاق آدمیان را وصف کرده است. بی سبب نیست که این شاه اثر را خردنامه یا پندنامه هم نامیدهاند. شاهنامه گنجینه ای آکنده از آموزه های اخلاقی و شایست و ناشایست ها است و همچون آینه ای صاف و درخشان احوال زمانه خویش را بازتاب می دهد. امور اخلاقی مطرح شده در این اثر، طیف گسترده ای را در بر می گیرد که هم شامل اخلاقیات کلی و عمومی که در مورد تک تک افراد بشر در هر زمان و هر مکان صدق می کند و هم شامل اخلاقیات و طبقات و اصناف گوناگون اجتماع می شود. این پژوهش به صورت توصیفی و از نوع کیفی است و هدف آن بیان جنبه های اخلاقی شخصیت ها و قهرمانان شاهنامه فردوسی در موقعیت های گوناگون است. در این پژوهش در پی آنیم تا با بررسی نهاده های اخلاقی مطرح شده در این کتاب ادبی و ملی و مقایسه آن با علم اخلاق و فلسفه ی آن، به معنی و مفهومی از اخلاق از نظر این اثر ادبی، بپردازیم و پی ببریم که نهاده های اخلاقی گفته شده در این اثر با کدام یک از سر فصل های فلسفه ی اخلاق و زیر مجموعه های آنها مرتبط تر است.

Authors

کامران افکار

دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی – دانشگاه فرهنگیان

سجاد ارسلان پور

دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی – دانشگاه فرهنگیان

سیدبرزو جمالیان زاده

دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه شیراز