مکانیابی مراکز امدادرسانی پزشکی در مناطق شهری با در نظر گرفتن احتمالی بودن حوادث و زمان پاسخ

حوادث، سوانح و بیماری ها باعث ایجاد تقاضای امداد پزشکی در سطح شهرها می شود که در این ارتباط آمادگی موثر و برنامه ریزی شدهمی تواند منجر به کاهش صدمات و تلفات انسانی گردد. از جمله معیارهای ارزیابی سیستم های فوریت های پزشکی، زمان پاسخگویی بهتقاضای امداد پزشکی است که تابعی از وجود آمبولانس در زمان تقاضای امداد و مدت زمان رسیدن آمبولانس به محل تقاضای امدادمی باشد. در این مقاله مدلی ارائه شده است که به مکانیابی پایگاه های امدادرسانی پزشکی و تخصیص آمبولانس به آنها می پردازد. درساخت این مدل فرض شده است که وقوع تقاضای امداد پزشکی از نقاط مختلف شهر و در زمان های مختلف روز ماهیتی احتمالی دارد.همچنین فرض گردیده است که زمان رسیدن آمبولانس به ناحیه درخواست امداد، حتی در زمانی خاص از روزهای مختلف تحت تاثیرنوسان های ترافیکی در شبکه حمل و نقل شهری قرار میگیرد و متغیر میباشد. با توجه به غیر خطی و عدد صحیح بودن مدل پیشنهادی،برای حل آن، از یک روش ابتکاری تکرارپذیر استفاده شده است. همچنین برای مسیریابی آمبولانسها جهت رسیدن به نواحی درخواستامداد، الگوریتمی ابتکاری ارائه گشته است. برای نشان دادن قابلیت مدل پیشنهادی در حل مسائل بزرگ، سیستم فوریت های پزشکی شهراصفهان مورد ارزیابی قرار گرفت و سناریوهایی جهت بهبود وضعیت کارایی آن تعریف شد. در سناریوی اول، برای سیستم امدادرسانی موجودشهر اصفهان که شامل 28 پایگاه امدادرسانی و 35 آمبولانس میباشد، احتمال پوشش تقاضای امدادرسانی در ساعات اوج تقاضای امداد(ساعت 19 تا 21:30)، با زمان استاندارد امدادرسانی 8 دقیقه محاسبه گردید که مقدار آن 0/775 تخمین زده شد. در سناریوی دوم به تعیین مجدد مکان استقرار پایگاه های امداد و تخصیص آمبولانس های موجود به آنها پرداخته شد. با مکانیابی مجدد پایگاه های امدادرسانیو تخصیص آمبولانس به آنها توسط مدل پیشنهادی، احتمال پوشش تقاضای امداد در شهر اصفهان 0/951 تخمین زده شد.

Keywords:

مکانیابی پایگاه های امدادرسانی , تخصیص آمبولانس , نوسانات ترافیکی , زمان پاسخگویی , میزان پوشش تقاضای امداد