ساخت کامپوزیت های پلیمری انحنا دار و انجام فرآیند سوراخ کاری بر روی آنها به منظور تحلیل رفتار میزان جدایش لایه ای

سوراخکاری مهم ترین عملیاتی است که بر روی کامپوزیت ها انجام میشود روش های مختلف سوراخکاری برای ایجاد سوراخ بر رویاین مواد به کار می روند که از مهم ترین آن ها میتوان از سوراخکاری التراسونیک ، سوراخکاری تخلیه اکتریکی ، سوراخکاری با لیزر،سوراخکاری با جت آب و سوراخکاری سنتی را نام برد که با توجه به هزینه ها و کیفیت مورد نیاز یکی از این روش ها به کار می روددر حال سوراخکاری سنتی بیشترین کاربرد را دارد ،عمدتا سوراخکاری به عنوان عملیات نهایی در فرآیند مونتاژ بر روی قطعات انجاممیشود و هرگونه عیبی در آن موجب رد شدن قطعه میگردد که این امر هزینه های زیادی را به همراه دارد در این میان جدایش بینلایه ای یکی از مهمترین مکانیزم های خرابی در سوراخکاری کامپوزیت میباشد که معمولا در هنگام ورود مته و خروج مته اتفاق میافتد[ 1] هردو مکانیزم جدایش بین لایه ای رابطه مستقیمی با نیروی محوری دارد. در هنگام ورود مته پس از آن که لبه برشی باورق تماس برقرار نمود نیروی برشی اعمال شده در جهت محیطی یک نیرو در راستای محوری به سمت بالا ایجاد می کند که باعثایجاد جدایش بین لایه ای در سطح بالایی ورقه کامپوزیتی می شود. در چنین نقطه ای تنش ناشی از نیروی محوری از مقاومت بینلایه ای فراتر می رود و جدایش لایه ای رخ می دهد.

Keywords:

سوراخکاری , کامپوزیت , نیروی محوری , جدایش لایه ای