مهسا کنشلو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی علوم و توسعه پایدار آریا، گروه معماری، ایوانکی، ایران
سمیه بیطرف - دکتری معماری، مدرس موسسه آموزش عالی علوم و توسعه پایدار آریا، گروه معماری، ایوانکی، ایران.

محیط به عنوان یکیاز عوامل موثر بر روحیه انسان لازم است به تفاوتهای افراد اهمیت دهدوپاسخگوی نیازهای متفاوت آنها باشد،بدین سان باید سعی شود محیط با نیازهای اساسی روحی انسان هماهنگ گردد.کودکان درهر جامعه ای سرمایه های بزرگی در جهت رشد وترقی آن جامعه محسوب میشوندو باتوجه به افزایش کودکان مبتلا به بیماریاوتیسم درجهان وایران ومشکلات خانواده ها برای نگهداری اینگونه کودکان، ضرورت ایجاد مراکز درمانی ویژه بیش ازپیش احساس میشود.شرایط خاص کودکان مبتلا به اوتیسم، طراحی محیطی مناسب، جهت کنترل رفتار وبهبود سلامت روانی آنها را میطلبد.از آنجا که بسیاری از آنها آموزندگان دیداری هستند بنابراین استفاده ازابزار دیداری همچون رنگ در راستای ایجاد آرامش روانی حائز اهمیت است.رنگبندی و معماری داخلی محیط زندگی کودکان اوتیسمی،بر روحیه وآرامش روانی آنها بسیار موثر است.در این تحقیق سعی شده است که اهمیت نحوه استفاده از نور طبیعی و رنگهای مناسب و بررسی کیفیت فضا از منظر معماری در طراحی مراکز نگهداری کودکان اوتیسمی بررسی گردد.زیرا کاربرد رنگ و نور مناسب تاحدود زیادیبر رفتارها،روحیات،بازدهی و کارایی آنان تاثیر می گذارد وباعث ایجاد آرامش وکنترل روانی در کودک میشود.

معماری، فضای درمانی و آموزشی، کودکان اوتیسم، رنگ، نور، روانشناسی محیطی