چالش های پیش روی توانمند سازی سکونتگاه های غیر رسمی اطراف شهر شیراز نمونه موردی شهرک سعدی شیراز

سکونتگاه های غیررسمی به عنوان پدیده ای با ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فضایی گسترده، معلول شهرنشینی مدرن و گفتمان پیشرفت در عصر روشنگری است که الگوی توسعه پایدار شهری را به چالش می کشد. برای حل این مساله، رویکرد توانمندسازی در ده ه 1980 مطرح شد. این رویکرد، اجتماعات غیررسمی را نه به عنوان یک معضل بلکه به عنوان یک دارایی اجتماعی نگریسته تا توانمندسازی را جایگزین فرهنگ فقر بنماید. با توجه به اهمیت موضوع حاشیه نشینی و نیز علت اهمیت و ارزش تاریخی و فرهنگی شهر شیراز لازم است تا با شناختی عمیق تر به این موضوع و روند رو به افزایش آن پرداخته شود. بنابراین تحقیق حاضر با تاکید بر مفاهیم و اصول توانمندسازی به بررسی چالشهای فرا روی طرح ساماندهی و توانمندسازی یکی ازسکونتگاه های غیررسمی شهر شیراز، مطالعه موردی محله سعدی پرداخته است. روش تحقیق پژوهش حاضر، در مرحله ادبیات و مبانی نظری تحقیق، روش توصیفی و تحلیلی و با ابزار گردآوری داده: مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است؛ در ادامه با روش مشاهده، مصاحبه عمیق و فوکوس گروپ در بستر مطالعات میدانی در سطح محله مورد نظر اقدام به بررسی محیط شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد در طرح توانمندسازی محله هنوز نارسایی ها و کاستی هایی وجود دارد که در پایان راهکارها و راهبردهایی برای توانمند سازی و ساماندهی امور محلی مورد اشاره قرار گرفته است.

Keywords:

حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی , رویکرد توانمند سازی , سکونتگاه های غیر رسمی شیراز , محله سعدی