اثربخشی استفاده از روش های استحصال آب باران در بهبود شاخص های گیاهی در شرایط کشت دیم

این تحقیق به منظور امکان سنجی استقرار درختان مثمر و افزایش تولیدات باغی دیم در اراضی شیبدار، از طریق به کارگیری سامانه های سطوح آبگیر باران به مدت 5 سال در استان چهار محال وبختیاری به اجرا درآمده است. عرصه تحقیق دارای متوسط بارندگی 320 میلی متر خاک با بافت متوسط و شیب محدود 20% می باشد. پنج تیمار سامانه آبگیر باران، شامل جمع آوری پوشش گیاهی سطح سامانه به همراه به کارگیری فیلتر سنگریزه ای، جمع آوری پوشش گیاهی سطح سامانه بدون به کارگیری فیلتر سنگریزه ای، عایق نمودن بخشی از سطح سامانه به همراه به کارگیری فیلتر سنگریزه ای، عایق نمودن بخشی از سطح سامانه بدون به کارگیری فیلتر سنگریزه ای و تیمار شاهد (زمین دست نخورده) به همراه سه رقم بادام (ربیع، مامایی و شاهرود 22) در 5تکرار به کار برده شد. در این تحقیق با رفتار سنجی سامانه های سطوح آبگیر، تاثیر آن ها بر رشد ونمو نهال ها از طریق اندازه گیری شاخص های گیاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بین تیمارهای مختلف سطوح آبگیر باران از لحاظ شاخص های مورد بررسی در سطح احتمال یک درصد تفاوت کاملا معنی دار آماری وجود دارد. میانگین هر یک از شاخص های گیاهی در تیمار شاهد از بقیه تیمارها کمتر ودر تیمارسامانه عایق با فیلتر سنگریزه ای به حداکثر خود می رسد. به عبارت دیگر عایق نمودن سطح سامانه به همراه استفاده از فیلتر سنگریزه ای، باعث تامین قسمتی از آب مورد نیاز درختان شده و به طور قابل ملاحظه ای رشد و نمو درخت و عملکرد میوه را افزایش داده است. بنابراین استفاده از روش های استحصال آب باران (سامانه پلاستیک و سنگریزه) برای شرایط کشت باغ دیم در اراضی شیبدار مورد توصیه می باشد.

Keywords:

سطوح آبگیرباران , استحصال آب , شاخص های گیاهی , باغات دامنه ای , بادام