امکان سنجی باز طراحی فضای سبز شهری در قالب منظرسازی خشک هوشمندانه با رویکرد استحصال آب باران

در این پژوهش به منظور معرفی روشی مناسب جهت طراحی منظرسازی خشک هوشمندانه برای فضاهای سبز شهری و محوطه سازی های واحدهای صنعتی و اداری با رویکرد استحصال آب باران (بازچرخانی آب به روش نامتعارف) طرحی پیشنهاد شده است.در این طرح با استفاده از دو لایه ی نفوذپذیر و نفوذپذیر و طراحی شبکه ی زهکش در بین دولایه با توجه به شیب بندی مناسب محوطه می توان رواناب ناشی از بارش را استحصال نمود همچنین به منظور جلوگیری از تعبیه ی زهکش های متفاوت با رویکرد توجیه اقتصادی اقدام به ایجاد سامانه های لوزی شکل کرده ایم که وظیفه اصلی این سامانه ها جمع آوری وهدایت آب حاصل از بارش به انتهای سامانه و ورود اسان آن به زهکش ها جهت هدایت آب باران به منبع موردنظر است این کار علاوه بر افزایش رطوبت در انتهای سامانه، تاثیر شایان توجهی در افزایش کارایی این طرح دارد. با اجرا شدن این طرح کاهش مصرف آب و استفاده بهینه از آب استحصال شده و سودآوری اقتصادی قابل توجهی حاصل می شود و به حفظ منابع آب کمک شایانی می کند. پایش اطلاعات محیطی مشتمل بر بارندگی روزانه، رواناب حاصل از بارندگی، تبخیر، درجه حرارت خاک به وسیله تجهیزات لازم انجام گرفت. نتایج نشان داد با این طراحی، میتوان رواناب را تا ۲ برابر و رطوبت خاک منطقه را تا ۵% افزایش داد و رواناب حاصل از بارش را تا حدود زیادی ذخیره نمود تا برای مصارف مختلف استفاده شود و همچنین از شدت حرارت و تبخیر خاک کاسته می شود که همین موضوع موجب کاهش مصرفآب در فضای سبز موردنظر و صرفه اقتصادی می شود.

Keywords:

جمع آوری آب باران , کاهش تبخیر , منظرسازی خشک هوشمندانه , لایه ی نفوذ ناپذیر