مطالعه تجربی اثر ویتامین E در کاهش نفروتوکسیسیتی ناشی از جنتامایسین در جنین موش صحرایی

هدف: جنتامایسین آمینوگلیکوزیدی است که از طریق ایجاد رادیکال های آزاد باعث صدمه به غشاء اندام های درون سلولی می شود. مطالعات جدید نشان می دهد جنتامایسین به دلیل ماهیت محلول بودن در آب واتصال به پروتئین های پلاسما قابلیت عبور از جفت وپرده های جنینی را داراست وباعث اخلال در تکامل نفرون ها ( دیسپلازی ) در کلیه می گردد ازاینرو آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین E می توانند عملکرد محافظتی علیه نفروتوکسیسیتی جنتامایسین داشته باشند. دراین تحقیق اثرات مصرف توام ویتامین E وجنتامایسین را روی 40 جنین یک روزه از 20 موش صحرایی بررسی گردید. مواد و روش کار: جهت انجام این تحقیق 20 سر موش صحرایی آبستن را به 4 گروه مساوی تقسیم نموده و به شرح زیر مورد بررسی قرار گرفت . گروه اول روزانه 0/5 سی سی سرم فیزیولوژی، گروه دوم جنتامایسین به میزانmg/kg 80 ، گروه سوم ویتامین E به میزان mg/kg 400و گروه چهارم همزمان جنتامایسین mg/kg 80 و mg/kg 400 ویتامین E تجویز شد. تمامی تزریقات به صورت داخل عضلانی و یکبار در روز به مدت 10 روز از روز 10 تا 20 آبستنی انجام شد. نتایج و بحث : این تحقیق بر اساس مطالعه ی پاتولوژی بافت کلیه ی نوزادان موش صحرایی انجام گرفت . نتایج این تحقیق نشان داد که تزریق ویتامین E نقش کاهش دهندگی و ممانعت کنندگی از اثر نفروتوکسیک جنتامایسین در جنین موش های صحرایی را داراست . علت این اثر ترکیب شدن ویتامین E با فسفولیپید غشا و ممانعت ازاثر جنتامایسین بر این سیستم ، نقش ویتامین E در ایجاد ثبات لیزوزومی و ساختمان نرمال لیپید غشایی و همچنین عملکرد آنتی اکسیدانی ویتامین E در ایجاد ثبات لیزوزوم ها و ساختمان نرمال لیپید غشایی و همچنین عملکرد آنتی اکسیدانی ویتامین E در ممانعت از تشکیل پراکسیدها و از بین بردن رادیکال های آزاد می دانند.

Keywords:

جنتامایسین , ویتامین E , نفروتوکسیسیتی