بررسی اثر فرمالین بر رنگ آمیزی های بافتی

هدف: بررسی تاثیرات مثبت و منفی فرمالین در نتایج رنگ آمیزی های عمومی و اختصاصی مواد و روش کار: بافت های مختلف پایدار شده به وسیله فرمالین بافر شده 10 درصد، طبق روش معمول فراوری (آب گیری، شفاف سازی و آکندگی ) و با پارافین قالب گیری شده و برش های 5 میکرونی از آن ها تهیه گردید. سپس با روش های معمول(هماتوکسیلین و ائوزین ) و اختصاصی مورد رنگ آمیزی و سپس مورد مطالعه میکروسکوپ نوری قرار گرفتند. نتایج و بحث : محلول فرمالین با pH زیر 6 باعث ایجاد رنگدانه فرمالینی در بافت های حاوی هموگلوبین گردید. بنابراین باید محلول فرمالین بافر شود. فرمالینی که به وسیله ترکیبات کلسیم بافر شده بود، باعث ایجاد کلسیفیکاسیون کاذب شد. فرمالین بافر شده، اسید هیالورونیک را در برش های بافتی به خوبی حفظ نموده بود. در مورد آمیلوئید، نگهداری طولانی بافت در فرمالین ، باعث از دست رفتن تدریجی کیفیت رنگ آمیزی شده بود. فرمالین اثر مثبتی روی حفظ و نگهداری اسپیروکت ها داشت و با رنگ آمیزی نقره سیاهرنگ شدند. فرمالین به عنوان پایدار ساز خوب برای کریستالهای اورات، محسوب نمی شود. زیرا پس از پایدارسازی، در محیط آبی آن حل شده بودند. رنگ آمیزی کرومافین به روش گوموری پس از پایدارسازی با فرمالین ، نتیجه خوبی داد. در رنگ آمیزی تری کروم، بافت های پایدار شده با فرمالین اغلب رنگ های غیر شفافی از خود نشان می دادند. فرمالین معمولا اثرات مثبتی در رنگ آمیزی بافت دارد ولی گاهی نیز ممکن است دارای اثرات نامطلوبی باشد. با ابن وجود به عنوان یک پایدارکننده پرطرفدارباقی مانده. ولی با فزایش نیاز برای نگهداری و مطالعه ساختمانهای خاص بافتی از قبیل مطالعات مولکولی ، باید بازنگری با دقت بیشتری در مورد فعالیت آن برروی این گونه موارد صورت پذیرد

Keywords:

پایدار سازی , فرم آلدئید , فرمالین , رنگ آمیزی , رنگ های اختصاصی