مطالعه عفونت لیشمانیوز جلدی و بررسی ضایعات زخم ها با استفاده از داروی ترکیب شده زاج سیاه و سفید

هدف: لیشمانیوز بیماری انگلی مشترک بین انسان و حیوان با تنوع بالینی گسترده می باشد که سازمان بهداشت جهانی مطالعه و انجام تحقیقات درباره جنبه های مختلف آن را توصیه کرده و مورد حمایت قرار داده است . درمان لیشمانیوز انسانی هنوز بر پایه استفاده از ترکیب آنتی موان 5 ظرفیتی و پر عارضه است و مقاومت نسبت به این ترکیب ها هم مساله و مشکلی است که ما را بر آن داشت تا جهت دست یابی به ترکیبات داروی جدید، موثر و ارزان به این تحقیق دست بزنیم . مواد و روش کار: 36 بیمار با دریافت رضایت کتبی به سه گروه 12 نفره تقسیم گردیدند. گروه اول به عنوان گروه شاهد بیمارانی بودند که برای درمان از داروی شیمیایی Amphotericin B استفاده نمودند. گروه دوم افرادی بودند که از داروی محلی فرمول بندی شده شماره یک و گروه سوم بیمارانی بودند که از داروی فرمول بندی شده محلی شماره دو با ترکیب درصد بالاتری استفاده نمودند. جهت اطمینان از وجود آماستیگوت در بیماران از سه روش بیویسی ، محیط کشت Novy- mac- Neal- Nivolle و آسپیره کردن از لبه ضایعه استفاده گردید. نتایج و بحث : داروی فرمول بندی شده محلی در دو غلظت متفاوت آثار متضادی از خود نشان داد. داروی شماره دو می تواند در تسریع بهبود زخم ها با داروی شیمیایی مقایسه گردد. خارش زخم ها در افرادی که با داروی محلی شماره دو درمان گردیدند کمتر از گروه شاهد بود. در کنترل قطر زخم ها نیز داروی تهیه شده محلی تاثیر به سزایی در کوتاه مدت از خود نشان داد که قابل قیاس با داروی̂Hمفوتریسین B می باشد. در ترکیب داروی محلی فرمول بندی شده با زاج سفید، زاج سیاه، کات کبود، دنبه گوسفند، عوامل کنترل و مهار کننده لیشمانیوز جلدی وجود دارد

Keywords:

لیشمانیوز , سالک , زاج سفید , کات کبود , دنبه گوسفند , ایلام