تاثیر کاربرد پلی ویتام بر فاکتورهای رشد، بازماندگی و ترکیبات لاشه بچه تاسماهیان ایرانی (1897,Acipenser persicus Borodin)

هدف: تاسماهی ایرانی یکی از با ارزش ترین ماهیان شیلاتی دریای خزر می باشد. با توجه به این که تاسماهی ایرانی گونه غالب سواحل جنوبی دریای خزر می باشد باید امکانات تغذیه ای آن را مدنظر قرار داده و در شرایط واقعی آزمایش نماییم . هدف از این تحقیق ، بررسی روند رشد تیمارهای تغذیه شده با سطوح مختلف پلی ویتام، ارزیابی آنالیز لاشه و همچنین اثر این محلول ویتامینی بر درصد بازماندگی نهایی هر یک از تیمارها می باشد. مواد و روش کار: در این تحقیق اثرات افزودن پلی ویتام به جیره غذایی بچه تاسماهیان ایرانی در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید دکتر بهشتی سد سنگر رشت در تابستان 1387 مورد بررسی قرار گرفت . طی این تحقیق 450 قطعه بچه تاسماهی ایرانی با میانگین وزنی (0/74±3/70)گرم و میانگین طولی (0/85±9/69) سانتی متر در تانک های فایبرگلاسی با حجم مفید آب ، به صورت تصادفی کشت داده شدند. این آزمایش تغذیه ای طی 60 روز برای تعیین سطح مطلوب پلی ویتام در جیره غذایی بچه تاسماهیان ایرانی در سه تیمار پلی ویتام 2%، پلی ویتام 5% و شاهد انجام شد. نتایج و بحث : نتایج نشان گر این امر می باشد که آنالیز لاشه تیمارها حاکی از تاثیر معنی دار سطوح مختلف پلی ویتام بر ترکیبات لاشه بود. به طوری که تیمار پلی ویتام 2% و شاهد از لحاظ سطوح پروتئین ، خاکستر و رطوبت در یک گروه قرار داشته و با گروه پلی ویتام 5% اختلاف معنی دار آماری را نشان می دهند(.(0.05≥P) همچنین هر دو تیمار پلی ویتام 2% و 5% نسبت به تیمار شاهد از میزان چربی کمتری برخوردار بوده و اختلاف معنی دار آماری را نشان می دهند. همچنین در اثر افزودن پلی ویتام به جیره غذایی بچه تاسماهیان ایرانی از لحاظ وزن و طول نهایی ، افزایش زیتوده و فاکتورهای رشد نظیر رشد روزانه (GR)، ضریب رشد ویژه (SGR)، شاخص افزایش وزن بدن (BWI)، ضریب چاقی (CF)، کارایی غذا (FE ) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) اختلاف معنی دار آماری را نشان نمی دهد. همچنین درصد بازماندگی در تیمار شاهد بیش از تیمارهای پلی ویتام بوده است .

Keywords:

تاسماهی ایرانی , تغذیه , پلی ویتام , فاکتورهای رشد , لاشه