اثر تنش خشکی ناشی از سطوح مختلف محلول پلی اتیلن گلایکول بر مولفه های جوانه زنی بذر سیاه دانه (Nigella sativa)

خشکی یک رویداد هواشناختی است که به دلیل عدم وقوع بارندگی در یک دوره زمانی اتفاق می افتد. به منظور بررسی واکنش گیاه دارویی سیاه دانه به تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمارهای تنش آبی با استفاده از محلول های 0، 5، 10، 15، 20 و 30 میلی مولار پلی اتیلن گلیکول (PEG 6000) که توان آب آنها به ترتیب 0، 0/03--، 0/19-، 0/41-، 0/67- و 1/35 مگاپاسکال بود تهیه گردید. نتایج این آزمایش نشان داد تنش آبی اثرات معنی داری بر جوانه زنی و پارامترهای رشدی بذر گیاه سیاه دانه دارد. با کاهش توان آبی ناشی از افزایش غلظت PEG سرعت جوانه زنی کاهش معنی داری پیدا کرد به طوریکه بالاترین سرعت جوانه زنی در تیمار 5 میلی مولار PEG مشاهده شد. همچنین با افزایش سطح تنش خشکی طول ساقه، طول رشه، وزن تر ریشه، وزن تر ساقه، وزن خشک ساقه و وزن خشک ریشه کاهش یافت. به نظر می رسد پارامترهای رشدی و جوانه زنی گیاه سیاه دانه تحت تنش خشکی به شدت کاهش می یابد.

Keywords:

پتانسیل آبی , سرعت جوانه زنی , طول ریشه چه , وزن تر ریشه چه , وزن تر ساقه چه