طلا رسولی دهبکری - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
علی اصغر علیلو - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
شهریار دشتی - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
وحید رومی - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه

در بین دانه های روغنی، گلرنگ گیاهی مقاوم به شوری و خشکی و سازگار با شرایط آب و هوایی ایران است که با داشتن تیپ های بهاره و پاییزه دارای جایگاهی ویژه در زراعت می باشد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گردید. فاکتورهای آزمایش شامل تیمار بیولوژیک قارچ Piriformospora indica به همراه تیمار شاهد (بدون تلقیح) و 4 رقم مختلف گلرنگ بهاره (Sas(09)IR, Sas(12)IR, Sas(03)IR, Sas(07)IR) بودند. با توجه به نتایج مقایسه میانگین، قارچ Piriformospora indica توانست طول ساقه چه، طول گیاهچه و شاخص قدرت گیاهچه را نسبت به تیمار شاهد به طور معنی دار افزایش دهد. بیشترین شاخص قدرت گیاهچه مربوط به ارقام Sas(03)IR و Sas(09)IR می باشد که نسبت به کمترین شاخص قدرت گیاهچه (Sas(07)IR) به میزان 2/56 واحد بیشتر بود. بیشترین طول ساقه چه مربوط به ارقام Sas(09)IR, Sas(03)IR و Sas(12)IR و کمترین طول ساقه چه در رقم Sas(07)IR مشاهده شد. بیشترین طول گیاهچه در رقم Sas(09)IR و کمترین طول گیاهچه مربوط به رقم Sas(07)IR بود. همچنین بیشترین وزن خشک گیاهچه در رقم Sas(03)IR و کمترین وزن خشک گیاهچه در رقم Sas(07)IR مشاهده شد. در صفت طول ریشه چه، ارقام پاسخ های مختلفی نسبت به تیمار بیولوژیک نشان دادند. ارقام Sas(03)IR و Sas(09)IR بهترین پاسخ را به تیمار بیولوژیک نشان دادند که انتظار می رود این ارقام در مزرعه استقرار بهتری نسبت به سایر ارقام داشته و ع ملکرد بالایی را تولید کنند.

تیمار زیستی، تنوع، قدرت گیاهچه، محرک رشد