قطع آبیاری در مراحل رویشی و گلدهی جهت ارزیابی پتانسیل کشت دیم آویشن دنایی (Thymus daenensis Celak)

جایگزین نمودن گیاهان دارویی با نیاز آبی کم بجای گیاهان با نیاز آبی بالا در شرایطی که با کاهش نزولات جوی و نیز کاهش منابع آبی زیرزمینی مواجه هستیم، امری کاملا ضروری است. آویشن دنایی از گیاهان دارویی اندمیک ایران بوده که از درصد اسانس و تیمول اسانس بالایی برخوردار است. در این تحقیق پتانسیل این گیاه جهت کشت دیم از طریق ارزیابی تاثیر تیمارهای مختلف آبیاری (آبیاری نرمال، قطع آبیاری در مرحله وریشی و قطع آبیاری در اوایل گلدهی) بر عملکرد ماده خشک، درصد و عملکرد اسانس و نیز اجزای اسانس این گیاه بررسی شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که قطع آبیاری تاثیر معنی داری بر فاکتورهای مورد ارزیابی نداشت. بطور کلی بیشترین عملکرد ماده خشک به ازای تک بوته (17/3 گرم)، درصد اسانس (4/97%) و عملکرد اسانس به ازای تک بوته (0/93 میلی لیتر) تحت شرایط قطع آبیاری در اوایل گلدهی بدست آمد، ولی بیشترین میزان تیمول (73/56%) در شرایط آبیاری نرمال بدست آمد. بطور کلی نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر مقاومت بالای آویشن دنایی به کم آبی بود و این گیاه می ت واند گزینه مناسبی برای کشت دیم بویژه در مناطق با پراکنش بارندگی های مناسب در فصل رویش آن باشد.

Keywords:

اندمیک , تنش , اسانس , عملکرد , تیمول