بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر افسردگی دانشجویان با توجه به سطح تحول روانی-معنوی آنها؛ (مطالعه مورد منفرد)

افسردگی، یکی از شایع ترین اختلالات روانی بوده و انتخاب شیوه های درمانی مناسب آن از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به نقش معنویت در افسردگی و روش های درمان آن، این پژوهش سعی دارد با استفاده از روش مطالعه مورد منفرد، نقش سطح تحول روانی-معنوی افراد را در اثرگذاری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور از بین دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس تعداد 4 نفر مبتلا به افسردگی اساسی به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و بر اساس پرسشنامه سطح تحول روانی-معنوی ( 1) به دو گروه 2 نفری با سطح تحول روانی-معنوی بالا و سطح تحول روانی-معنوی پایین تقسیم شده، و سپس افراد هر سطح تحول روانی-معنوی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. نمرات افسردگی مراجعان با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک، قبل، حین و بعد از درمان، و همچنین پیگیری سه ماهه، با استفاده از درصد بهبودی و اندازه اثر مقایسه شد. نتایج بدست آمده نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی دانشجویان موثر بوده ولی بر کاهش افسردگی دانشجویان با سطح تحول روانی-معنوی پایین، اثرگذاری بیشتری دارد. بنابراین بنظر می رسد توجه به سطح تحول روانی-معنوی مراجعان در انتخاب رویکرد درمانی از اهمیت فراوانی برخوردار است.

Keywords:

افسردگی , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , سطح تحول روانی-معنوی